meer als treurigh medelijden?
Wat zijn ons' wapenen, als bidden om dien dagh,
Die eens de heele Kudd' in een koy brengen magh?
Dat bidden is mijn haet, mijn vloeck, beminde blinden,
Dat sult ghy in mijn' wraeck, in plaets van mutsaerd, vinden,
Dat Christelicke yver, in plaets van rad en galgh,
Daer van ick even soo als van uw' misdaed walgh.

Dit 's uyt het Boeck gepraet, dat God heeft willen spaeren
Tot onser zielen licht, van doe wy niet en waren.
Het ander light' er by: het Boeck van alle dingh,
Van alles dat hy eens in 't groote Rond bevingh,
Het wonderlicke Boeck van sijn' ses wercke-dagen.
Wat seght ghy, Wandelaer? indien 't u kan behagen,
Wy gaen van blad tot blad, van daer de Son begint,
Tot daer sy slaepen gaet, en laet de wereld blind:
Wy weten wonderen uyt dit Boeck te vertellen:
Al zijn de Sterren veel', wy wetense te tellen,
Te passen op een' mijl: al loopt de losse Maen
Dan blootshoofds, dan gehult, dan met een masker aen,
Al duyckt sy voor ons oogh, sy kan ons niet ontslippen;
Wy weten wat sy meent met plecken en met tippen,
Met ringen, en met geen'; wy weten wat haer schort,
Wanneerse somtijds Goud en somtijds Silver wordt:
Al krimpt de dageraed van 't Ooster-punt naer 't Zuyen,
Wy weten waer 't hem lieght: al pruylt de Locht met buyen,
Al huylt sy gins en weer, al stelts' haer self in vlam,
Al rommelts', of 't blauw dack van boven neder quam,
Al schreitse weer daer op, en lescht haer' eigen' vieren,
Al lachtse datelick met Kruyden en met Dieren,
Dien haer' gestaltenis tot lust en onlust wendt;
Van al dat Uerwerck zijn de veeren ons bekend
En rad en ronsselen, en ketingen en snecken:
De Mist en mist ons niet, noch wat hem kan verwecken;
De Dauw is niet soo fijn, wy 'n sien hem drop voor drop,
De Zee is niet soo diep, wy 'n keuren op end' op[141]
Wat van haer maecksel is, en waerse 't Sout van daen heeft,
Wat datse van de Son, wat datse van de Maen heeft,
Hoe datse groent en grauwt, hoe dat haer volle plas
Gedurigh voller loopt en houdt sijn Water-pas,
Wat Ebb' en Vloed beduydt, wat wetten haer bepaelen,
Hoe verr' men Westwaert uyt haer voor-stroom moet gaen halen;
Om Oostwaert aen te gaen, hoe verr de Naelde wraeckt,
Wat datse somtijds staend' en somtijds gaende maeckt:
Wat dat den Aerd-kloot steunt in 't middelpunt van allen,
Waerom hy vlot en vast kan drijven, en niet vallen;
Wat in sijn ingewand het mindere metael
En 't meerdere verweckt; hoe dat doorschijnigh stael,
Die steege[142] Diaman