Of 't groote wijsheit waer; 'k sie nytkomste van saken,
Of s' uyt den Hemel viel en stortte door de daken:
'k Sie de gelukkige, daer 't soo op solder leeckt,
Voor d'allerkloeckste gaen, daer niet en aen gebreeckt:
En God weet hoe 't 'er staet, en of sy niet en dachten,
Sy waren aen de Caep, als sy 't voor Java brachten!
Wel toch! tot Java toe? ey siet, hoe vlieght de wind
Van menschen-mijmeringh, hoe vind ick my versint!
Ick maeck den wijsen man, den Doctor, en den Leeraer,
Oud Schoolkint, maer och Heer, in 't voorste van mijn leerjaer!
Ick sie suer buytens tijds: 't is aengenaem en fraey:
'k Stoof soute saucen tot[66] een houte Papegaey.
Nu, Buervolck, voor de moey van d' onlust, weest te vreden
Een treedjen min of meer mijn Bergh-werck op te treden:
Ghy zijt in 't vlack voldaen, de niewigheid van 't hoogh
Sal uw' vermoeyden voet ontmoeyen door uw oogh.
Mijn noem ick 't sonder roem, of met roem, een van beiden;
Sijn afkomst is bekent en van my niet te scheiden
(Sijn' opkomst seid' ick best); ten kortsten uyt geseit:
't En is geen Bergh van weeld', maer van Barmhertigheid:
Erbarmt u van 't verhael: Ick most barmhertigh wesen,
En komense te hulp, die met haer quynend wesen
Met eenen voet in 't graf (soo staen sy trouwens noch,
Mijn Eicken) riepen "moord", van 't schadelick bedrogh,
Dat haer, op hoop van winst, uyt Eykenswaerde gronden
In 't sand bracht, daerse nu soo stierven als sy stonden;
In 't Rood Sand, soo ick meen, de Turf-asch van de Hell',
Die noch brand nae haer dood, en is als kool, soo fel.
Soo stonden Boom voor Boom, als ick, op heete kolen;
En aen haer' kruynen bleeck het roosten van haer' solen,
't Fenijn diend' onder uyt: 't en diende niet, het most:
Wie kond'er tegenstaen? de Reden zei 't, en Post[67];
Post, die de Reden heeft veel meer roems doen bereicken,
In 't stellen van soo veel Pilaren schier als Eicken,
Dan hem van Hofwijck komt, sijn vormsel niettemin,
Gevroevrouwt door sijn' Pen, met dat het uyt den sin,
Den redenrijcken sin van Campen[68] wierdt geboren,
Van Campen, dien die eer voor eewigh toe sal hooren,
Van 't blinde Nederlands mis-bouwende gesicht
De vuyle Gotsche schel te hebben afgelicht[69].
Sijn' Reden seid' het me: 't vergift most uyt der aerden;
De mijne sei 't er by: flucks wagens en flucks paerden
By dusenden, niet min, die my van dat geweld
Ontlasten voor mijn' rust, mijn lust, en oock[70] mijn' geld.
Nu was de Hell' berooft en all' de boosheit boven:
Waer henen me
|