cht aen't groeien,
Aen't bloeyen metter tijd; 'k heb niemand te bemoeyen
Met wat het tien jaer langh te queecken heef gekost;
De Wijsen eten met, de gecken doen den kost.
Komt, wijsen! eet met my, ick sal u niet beswaren
Als met welgaere spijs en wel betaelde waren:
Ick wil u Hofwijck doen aenschouwen, of 't te nacht,
Gelijck als Duivels-brood[19], te voorschijn waer gebracht:
Jae meer, ick wil het u en my oock doen betreden,
Als waer ons gisteren een gansche eew geleden:
'k Wil met kindskinderen goed deelen voor mijn dood,
Als waer ick Grootevaer en twee-dry-mael soo groot[20].
Het wereldsche besit en is toch niet als droomen,
En of 't gekomen is, of mogelick te komen,
't En is maer binnen ons het gen' het schijnt of is,
't Zij by voor-sieningen[21] of by geheugenis.

Dus sal dan Hofwijck zijn, neen (wy zijn hondert jaren
Geboren naer[22] den dagh, dat wy geboren waren)
Dus sien wy Hofwijck staen: Ten Noorden van 't groot spoor
Nae Voorburgh, 't schoone Dorp (of seght'er Steedje[22] voor),
Light een aensienlick Bosch in mindere gesneden[23];
Vraeght naer de lenghde niet by Roeden of by Treden;
Die aen den ingangh staet, en siet den uytgangh niet,
En 't eind is verr'genoegh daer 't oogh geen eind en siet.
Een tamme wildernis van woeste schicklickheden;
Soo noemt sich dit vertreck, ter liefde van de Reden
En gulde middelmaet, die ick soo waerdigh houw.
Te tam waer al te stijf, te wild waer al te rouw;
Daer is wat tusschen tween, dat tweederhands begeeren
Voldoen kan, tam en wild, en dit door dat vermeeren:
Gelijck wat etens dorst, wat drinckens honger maeckt,
Gelijck langh slaepen weckt en langh gewaeck vervaeckt.

Den tammen lust voldoen vier wonderlicke dreven
Van Eicken saeghbaer hout, van Boomen die daer streven
Om dickte by der aerd, om hooghten in de lucht,
Om breedten onder weegh en groen en koel gerucht.
'k Heb saeghbaer hout genoemt: maer laet het niemant wagen,
Mijn Trouw-verlaet[24] t' ontdoen, mijn Dreven om te sagen:
Daer 's Potgeld, soo men 't heet, siet dit voort Poot-geld aen.
Ick segg' het eew voor eew: Kinds kinderen! laet staen,
En brandt of warmt u niet aen hout dat ick hiet waschen[25]
Ondanckbaer' erffenis en is niet af te waschen:
Ten minsten moet hy doen hetgeen de Sterver hiet[26],
Die 't leven door hem kreeg en van sijn sweet geniet.

Twee dingen scheid'[27] ick uyt, het derde moet ick dulden:
Onschuldigh Brood-gebreck sal u voor eerst ontschulden[28],
En d'allerleste nood is buyten