ch staen bloeyen in sijn waerde:
Ja, waerde, sooder oyt yet waerdighs van mijn hand
De jaeren heeft verduert en ouderdom vermant.
In Holland, wat een land! Noord-Holland, wat een Landje!
In Rhijnland[3], wat een kley! in Voorburgh, wat een sandje!
Aen 't Koets-pad, wat een wegh! aen 't water, wat een Vliet!
Aen al dat lieffelick of vrolick rieckt of siet,
Daer lagh een brockje vets, daer lagh een blockje magers,
Een beetje voor het vee, een treetje voor de Jagers;
Daer lagh, dat schickelick gevoeght had heel aen een,
Maer van het groote spoor verscheiden lagh in tween;
Het spoor en Vrouw Natuer verstonden hier den and'ren,
Ten Zuyden lagh de wey; op 't Noorderlick verand'ren
Van Wey in drooge kroft[4] daer deelde 't spoor het scheel[5],
Gelijck een Riem een Man in op- en onder-deel,
In Broeck en Wambas scheidt. Daer hoefde geen bedencken
Op yeder deels gebruyck: de kley scheen my te wencken,
En raedde stommelingh[6], sy was ten Boomgaerd nut,
Mits met een wilde muer gemantelt en geschut;
De kroft en eischte niet als vruchteloose[7] boomen,
Die sy wel machtigh waer in wel-ge-Elste[8] zoomen.
Elck heeft sijn Keur voldaen: hier 't Wilde, daer het Tam,
Een yeder heeft volbrocht het geen hy ondernam.
Let, Ouders, en let scherp op 't keuren van uw gronden:
Veel hebben sich vergeefs 't verkrachten onderwonden
Van kinderen verstand, met onverstand getucht;
Veel hebben wreedelick in eewigh' ongenucht
Gekluystert en geboeyt wel draghbaere[9] vernuften,
Maer die ondraghbaerlick haer 's levens tijd versuften
In onwerck; dat is werck haer driften onbevoeght,
Haer krachten ongelijck; veel' hebben sich verploeght,
Verweven, of verschaeft, en geen bedijdt van allen;
Die Staet of Lettervolck, of Krijgsluy konden vallen,
En zijn 't geluckelick, en zijn ter eer en baet
Van eigen en gemeen, van Huysgesin en Staet.
Het scheel alsoo gedeelt door my en door sich selven,
Quam 't op de spaden aen; mijn eerste sorgh was: delven.
Noch was 't de tweede maer: d'eerst had wat meerders in:
Tot werck hoort overslagh, tot weldoen goed versin,
My docht, papieren blad was licht genoegh te krijghen,
En daer bleef 's[10] ruym genoegh voor peper en voor vijghen,
Of ick 's[10] een riem verkladd' en aen mijn droomen hingh.
'k Sagh menigh misverstand en redenloosigh[11] dingh
Des werelds aengesicht mismaken en onteeren,
Gelijck een schoone Vrouw lijdt van verbrodde kleeren;
'k Sagh 't schoonste geld in 't slijck geworpen by geval,
'k Vond allom
|