geen Doel, die pijl is afgevlogen.

Heyl daer ick pijlen noem, en magh ick noch niet wegh:
k Heb noch meer wederwercks ten Noorden van den wegh.
Geburen in 't Zuyd-west, beleefde Mann en Vrouwen,
Leen-volger van den naem die niet en sal verouwen,
Soo langh daer Hoonaerts zijn van ondeughd, die den lof
Uws Vaders maghtich zijn te scheiden uyt sijn stof;
Gebuer en soet gesin, weest doenders en weest tuygen;
Brenght Pijl en Koker toe, laet Spaensche Bogen buygen,
En beter' Engelsche dan daer men heden siet,
Dat Vader mee naer Soon en Soon naer Vader schiet:
Ons lust geen menschen-vleesch te priemen of te scheuren:
Ick wacht u voor een Doel, dien 't beter kan gebeuren
Dan Heiligh Bastiaen[58] te lijden sonder pijn,
Als wijse lien, gequetst en niet geraeckt te zijn,
Veel' scheuten uyt te staen, en willense niet voelen:
Mijn doel is als een Bergh, mijn Bergh is als dry Doelen,
Of een' de hand versaeckt[59] of mogelick de Boogh,
Of een' een tamme Pijl gelijck een' Wild' ontvloogh,
Daer 's borge voor de schand: 't is hier meer konst te missen,
Dan elders op 't vierkant van ses voet doels te gissen;
't Is altoos, Penn' of Lap, of Wit, of emmers, Bergh.
Denckt dat men u wat gelds in blinde lotingh vergh':
Al treckt ghy veeltijds mis, 't is troostelick om hooren,
Dat die het sijne mist niet al en heeft verloren;
Een doosjen is een Niet, een Spiegeltjen, een' Spel,
Maer als 't maer Wat en is, al is 't geen Wat, 't is wel.
God selver neemt het soo: wy micken op Sijn' Wetten,
En treffen nu en dan: maer met het minst versetten,
Wild zijn de schoten, wild, en wy vau 't Heiligh wit:
Maer Hy, die vol Gerechts en vol Medoogens sit,
Hooft-richter van sijn mensch, sijn schepsel, duydt den mis-schoot.
Van een welmeenend hert, als of het wel en wis schoot.

Hoe komt de mensch soo wijs, of liever, hoe soo geck,
Hoe spant hy sulcken oogh, soo vinnigh, in 't gebreck
Van sijns gelijcken vat: wil die geen' misslagh dulden,
Die dag'licks seggen moet: vergeeft ons onse schulden?
't Is wonder, een blind man, die stadigh valt of dwaelt,
Is d'eerste die sijn Broer, sijn blinden Broer, behaelt!
Is 't speeltjen op sijn hooghst, en zijn wy moe geschoten?
O neen, 't is op syn laeghst: mijn' lieve Schut-genoten,
Siet steiler in de locht; wy hebben schooner werck:
Daer staet' er een, in spijt van 't haentje van de Kerck,
Ten einde van een steng en drilt[60] als of hy leefde,
En sijn gevaer verstond, en voor ons pijlen beefde:
Hy schreewde, waer hy