besit
Ten minsten wierd vereert met kijckers: "Wat is dit?"
Dat luckte wis en wel; 'k vermoeyde Land en Luyden,
Met vragen: kijck, kijck, kijck, wat heeft dit te beduyden?
Wat werpt de Zee al op? wat of dit werden sal?
En 't vragen werde meest voldaen met Niet-met-al:
Maer met een Niet-met-al, dat Antwoord mocht verstrecken,
Daer een 's[76] neuswijsigheid tot vragens toe mocht recken,
Wat 's Menschen Neus beduydt in 't schoonste van sijn hoofd,
En wat mans tepelen, en Vrouwen kin geklooft,
Wat putjens in haer' wangh, wat kuyten aen ons' beenen,
En, als men 't nauwer nam, wat nagelen aen teenen?
Men antwoordt: "Niet-met-al"; en 't is niet mis geseit;
Maer sien wy scherper toe, 't en is maer half bescheid.
Daer is een Niet-met-al, dat noodigh werdt gepresen
Om dat het noodigh is, en noodigh moet het wesen
Om dat het God beval te wesen dat het is;
Dat noodigh is 't cieraet van 't schepsel, en, gewis
Gods hand-meid[77] voeght alom het Goed en 't Cierlick 't samen.
Nature past daer op, wy weten 't als ons' namen,
En daerom voeght het ons een voeghlick Niet-met-al
Te dulden, hoe het zij, by konst of by geval.

By konst of by geval, naer 't yemand lust te doopen,
Daer is wat cierlickheids mijn Berghjen op gekropen,
Wat tuytighs sonder dienst, wat aensiens sonder nut:
De groene Muts was yet voor 't hoofd en sijn beschut,
Maer 't pluysken moster op, of 't was geen' Muts by Mutsen
Van aensien aen te sien. Soo raeckten ick aen 't klutsen,
Aen 't klampen stijl aen stijl, en deel[78] aen wederdeel,
Die ick eendrachtigh bond aen een verborgen steel;
Gelijck een rugge-been met ribben of met graten
Vleesch of visch t' samen houdt, en niet en kan verlaten,
Dan als sy bey vergaen: dat maeksel scheen geplant;
Maer 't hongh aen 't rugge been, en woegh niet op het sand:
Daer most ick in voorsien; men had my sunst[79] verwesen,
Als die noyt Heyligh blad in Griecksch en hadd' gelesen.

Doe 't uyt den koker quam van steigerings besleur,
Verscheen daer, wat? een Spel, een Naeld, of sulcken leur,
En stack, als naeld of spel, in d'ooren en in d'oogen:
In d' oogen, daer men 't sagh, in d' ooren daer het logen
Of waerheit over droegh, soo 't was of niet en was.
Wat raed? 't was aen den wegh; daer 't altoos vol gebas
Van stoute keffers is: die dat niet kan verdouwen,
Moet naer Egypten toe, en in de Sand-Zee bouwen.

Maer honden werden[80] mack van vreemden veel te sien:
Soo werdt de vreemdigheit onvreemt voor sulcke lien:
Soo wierdt mijn