heb voortgeplant:
'k Segg Jofferen, noch eens: 'k mochts' ed'le wijfjes noemen;
Bredaesche wijfjes, jae; maer die ick derve roemen
Op Hofwijck Haeghs gemaeckt te hebben en Hof wijs:
Daer warren s' onder een als overgroeyend rijs:
Hier staen sy zedighlick en proncken daer sy stonden,
Does' eerst verhylickten aen 't Sand-schap mijner gronden:
Daer staens' in 't wild gerucht van kinders kind'ren; hier
Als maeghden, sonder meid of kinderen getier.
'k Laet yeder overslaen welck zijn de liefste gasten,
Gevolghde of ongevolghd': ick derf 't niet ondertasten;
Men krijght' er sulck' en sulck', en houdt sich wel te vreen,
Maer, heeft uw gast geen sleep van aenhangh, soeckt' er geen.

Dit volckjen heb ick thuis gehaelt als kale wichten,
En van der jeught gefockt, en voor my leeren swichten.
Neemt dat ick Rhee of Hind gerooft hebb' uyt het wald[39],
En in mijn wildbaen ruym en lieffelick gestalt;
Soo ben ick altoos thuis, en altoos by de dieren,
Die t' harent Mensch noch Beest, maer my tot mijnent vieren.
Neemt dat ick uyt Brasil Tapoeyers hebb' ontleent,
En blinde Heidenen met Christen melck gespeent:
't Is swart volck, maer dat swart is vel-diep, en van binnen
Maeck ickse mijns gelijck, dienstbaer, in blancke sinnen:
Soo passen s' op 't gemack van diese voedt en houdt,
Soo doen mijn' Bruyntjens oock, mijn' Wijfjens uyt het woud:
Besiet, hoe vriendelick sy my staen en beluymen[40].
Als seiden sy: "Lands-heer, geniet ons groene pluymen:
Is 't heet, wy keeren u 't beswaeren van den dagh;
Is 't koud, wy decken u voor al dat nijpen magh;
En onse dienstbaerheit hanght aen geen' Jaer-getijden;
Daer dient' er by de Maend; wy konnen doen en lijden
Het rond jaer uyt en in, met eenerley gelaet,
Wat Eicken, 't stercke blad, nauw 's Somers uyt en staet;
Ja, dese trouw munt uyt, en spant haer' fierste krachten
In 't felste van de locht, in 't langhste van de nachten:
Maeckt staet op vrienden, die op voorspoed niet en gaen,
Maer in den tegenspoed als kop're mueren staen".

Twee troppen[41] tel ick hier die sulcken tale spreken,
En kruysweeghs over een mijn Bosch in vieren breken.
Soo most de deelingh zijn; dat weet de minste Cock,
En al dat oyt ontzagh eens Hovemeesters[42] stock.
Twee schot'len eener sopp' op eene zy te schicken!
Daer soud' een swanger Vrouw, jae bergen, van verschricken:
Ten minsten slaet het een den hongers lust ter neer:
Soo fier is 't keel-gat self: soo speelt het oock den Heer:
Ick swijgh van andere, die oock h