siet men 's geen; en 't magh haer wedervaeren
Dat een den loover-dril van haer' ongroene blaren
Tot minder waerde duy: maer dat' 's 't haer van haer hoofd.
En dat 's daer noyt wijs man een man sijn' eer om rooft,
't Grijs heet de kerckhof-blom, maer 't heet soo tegens reden:
't Is 't merck van rijpigheit van Sinnen en van Zeden.
Gaet by d'Abeelen op, tot daer sy spitser zijn,
Daer is noch krack, noch kreuck, noch schaduwe, noch schijn
Van buygen voor geweld van 't vinnige Zuyd-westen,
Of van 't verdelgend Noord met all' sijn Boomgaerd-pesten.
Abeeltjens, oud, grijs volck, oud Krijghsvolck, seid ick recht;
Ghy hebt voor ons gestaen in 't heetste van 't gevecht.
Dat 's 't koudste van den strijd; de Appelen en Peeren
Of met uw' wapenen gedeckt, of met uw' kleeren:
Wel heeft den Hemel u gerechtelick geloont,
En in den ouderdom met stijve jeughd gekroont:
Heel Voorburgh heeft met my te deelen in 't bedancken,
Als 't op uw' vlammen siet en als 't siet op uw' rancken:
Het siet u niet alleen voor Voorburghs voorburgh aen;
Maer voor de cierlickheit daer 't schier om werdt begaen:
Dat weet de Vreemdelingh, de Wandelaer van buyten,
Dien sulck' en Galery doet gissen en besluyten
Wat van uw binnen is, daer 't buyten staet en lacht,
Met sulck'en trotsen vreughd, met sulk'en soeten pracht.
Danckt my toe, Vreemdelingh, die, t' uwer gunst genegen,
Noch schooner heb gemaeckt den schoonsten wegh der wegen:
't Is maer half prijsens waerd, sich selven te versien;
Heel is hy 't, die betracht dat voor 't gemeene dien'.
Is 't voorbeeld nut en goed, volght, Boeren, en volght buren,
Wy sullen Honslaerdijck verbijsteren en Buren[97],
En diese t' samen wil besoecken, heeft voortaen
Geen' straeten als den Straet naer Voorburgh te begaen.

Aensienelicke straet van Stads-gelijcke Huysen,
Is 't dat ick Hofwijck magh van lit tot lit ontpluysen,
Gunt my den eigendom van 't eerst in uw getal,
En lijdt dat ick het noem mijn Tuynhuys en mijn' Stal;
Mijn Kruyd-hof hoort' er toe, en, heb ick wel gekosen,
Het is mijn Persen[98]-perck, mijn Queeck van Abricosen:
Een houten warme doos, met plancken wel bestaeckt,
Die suycker-wercken[99] berght, aen 't Sonnevier gemaeckt.

't Waer veiler[100] niet gemelt, soo dicht aen twee, dry wegen:
Maer, daer de heiningh klapt, had ick vergeefs geswegen.
Nacht-pluckers, weest mijn' moeyt genadigh en mijn' kost,
Had ick u hier ontsien, 't werck waer noch onbegost;
Ontsiet u, voor den lust van weinigh soete beten
Voo