beste,
By Wilhelm ander mael: (God geve niet voor 't leste:
Soo 't oyt gebeurde dat de leste van dien stam
Den toom van 's Vaderlands bestier te stade quam)
Daer eens het bloedigh jock geschopt en afgesworen,
En uyt de slaverny de Vryheit is geboren;
Daer laest der pijlen knoop, die op het slippen stond,
Van niews versekert is in broederlick verbond,
't En is geen Kamertjen: 't magh wel een' Kamer heeten:
't En magh geen' Kamer zijn: een' Sael is 't, die wy weten
Dat by de grootste staet; een vloer, daer menigh voet
Den anderen doorwert en geen belet en doet.

Maer, brenght de Maet-ry voort, 'k sal 't tot een vloertje maken,
Een Vloertje tot mijn Plein: nu schijnen 't stijve kaken;
Stracks sullen 't slappe zijn; wat zijn thien roeden vlacks
Op vier of vijf in 't kruys? veel, seght ghy, onder dacks:
't Is seker en bekent: maer dobbelt doet veel schelen,
En dobbel is de[121] vloer, en tweemael hier de deelen
Van gins het breed en 't lang; Siet vry mijn Pleintjen aen:
Daer ghy staet, souden pas twee Hoofsche Saelen staen;
Maer 't schijnt niet. Dat 's soo waer, dat ick, die 't hoor te weten,
Mijn selven menighmael de mis-maet heb verweten,
Mijn' oogen menighmael in 't ongelijck gestelt;
Tot dat ick 't wiss' en 't waer van niews had overtelt,
En 't vonnis tegens mijn steegh onverstand gestreken.
Doe 't waer was en waer bleef, bestond ick, de gebreken
Van 's menschen oordeel ('k meen sijn oogh-deel) aen te gaen,
En, dool ick nu noch niet, soo hebb ick 't doe[122] verstaen.

Dit Plein is, als ick sey, twee Saelen; maer twee Saelen
Met eene kapp' bedeckt; en die kapp' doet ons dwalen:
Die kapp' is 't halve rond des Hemels, dat wy sien;
En tegens sulcken kapp' wat is dit Plein? misschien
Een punt, in duysenden van punten doorgesneden.
Doe pleitt' ick tegens my, doe vraeghden ick mijn Reden:
Is 't wonder, dat het krimpt en klein wordt in ons oogh?
Is 't wel een stuckjen van een pees tot sulcken boogh?
Langhs die leer klom ick op tot boven all' de buyen,
Die 't Zuyden tegens 't Noord,'t Oost tegens 't Westen ruyen
By dagelicks krackeel: van daer tot by de Maen,
Van daer verby de Son, tot daer de Sterren staen,
Van daer tot daer Gods man[123] sijn' heilige gedachten,
Sijn Lichaam, of sijn' Geest (hy kon 't niet seggen) brachten
Ten derden Hemel in; en 'k was mijn Pleintje quijt,
Als of 't 'er niet en waer. Doe viel ick aen 't verwijt
Van 's werelds ydelheit, en, seid ick, sotte menschen,
Besteedt men daer beneen dat sorge