kruym in vindt.

Wijl ick sit en suff en mijmer,
Opgetogen, hoe de Rijmer
In soo een gemeene stof
Wint soo ongemeene lof;
Hoe hy Wijsheit mengt met kluchten,
Hoe hy sonder jock kan tuchten[14],
Hoe hy ernst met lacchen speckt,
Daer men les en vreughd uyt treckt,
Vind ick my in 't Bosch gekommen
En op uwen Bergh geklommen,
Daer een vierkant hout-gebouw
(Wist ick hoe men 't noemen souw)
Braght my weder op mijn sinnen,
Datter voordeel was te winnen
Van een heerlijck Peterschap
Voor die op den hooghsten trap
In het gissen konde raecken
Van profijtelickst vermaecken
In het geven van een naem,
Beyde nut en aengenaem.

Ick gevoelde my bestreeden
Van mijn tochten en de Reden:
D' een sey dat ick 't laeten souw,
D' ander riep er tegen: "houw!
Houw, en wilt u daer voor wachten,
't Is geen werck van uwe krachten,
't Is geen last van uwen rugh;
Wat vermeet sich vliegh of mugh,
Dat een kemel is te vergen?
Wie begeeft sich op de bergen,
Die genoegh sich vind beswaert,
Dat hy kruype by der aerd?"

Reden had nae reen gesproken,
Eersucht quamper tegens stoken:
"Die niet soeckt, die niet en vind,
Die niet waeght, die niet en wint;
Waeght ghy: 't kan misschien gelucken;
Mist ghy: 't hoeft u niet te drucken;
Vele, die wat groots bestaen
Hebben met de wil voldaen;
Oock soud ghy den eerst niet wesen,
Dien, als anderen voor desen,
Een geluckigh woort ontvil[15],
Als 't geluck maer dienen wil;
Blinden kunnen somtijds raecken,
En oock acker-lieden spraecken
Somtijdts wel een tijdigh woord,
Dat den wijsen heeft bekoort;
Oock is 't mee al waer bevonden,
Dat een haes, voor snelle honden
Afgeloopen vry en los,
Is gevangen van een Os,
Die hem op sijn lenden trapte,
Wijl[16] hy door de weyde stapte
In een dichte bos van gras,
Daer het wild gelegert was".

Wat is goed en wat is beter?
Soo 't geluckt, soo werd ick Peter[17],
En soo 't mist, waer kom ick heen?
Wat is 't als een blauwe scheen?
Die is lichtelick te waegen:
Vryers loopens' alle daegen,
En wie gaetter kreupel van?

Dus geschuddet[18] in een wan,
Dus gehangen tusschen beyden,
Eer dit strijden was gescheyden,
Had my d' eersucht al vermant,
En de Pen was in de hand,
En de Reden aen het swijmen,
En de Dichter aen het rijmen,
En de veder in den int,
Om een naem voor 't houte kind.

_Hofwijcks_ Hoogh-beroemde Schrijver,
Dus geraeckt' ick door den yver,
Die de reden had verbluft,
Van het peynsen half versuft,
Aen het raen en aen het rijmen,
Aen het vo