la pantoflojn sur la plankon) Tamen Hedda do
--!

HEDDA
Imagu, -- se iu venus kaj tiajxon vidus.

TESMAN
Tamen, Hedda, estas ja la cxapelo de onklino Julle!

HEDDA
Cxu?

FRAUxLINO TESMAN
(prenas la cxapelon) Jes vere, gxi estas mia. Kaj cetere gxi ne
estas malnova, kara sinjorineto Hedda.

HEDDA
Mi vere ne proksime rigardis gxin, frauxlino Tesman.

FRAUxLINO TESMAN
(ligas la cxapelon sur sin) Kredu min, vere la unuan fojon mi nun
portas gxin. Jes, Dio scias ke tiel estas.

TESMAN
Kaj grandioza gxi estas. Vere grandioza!

FRAUxLINO TESMAN
Nu, ne bombastu, mia kara Jorgen. (cxirkauxrigardas) La sunombrelon
--? Nu, jen. (prenas gxin) Cxar ankaux tiu estas mia. (grumbletas)
Ne tiu de Berte.

TESMAN
Novan cxapelon kaj novan sunombrelon! Jen, Imagu, Hedda!

HEDDA
Belaj, ecx belegaj ili estas.

TESMAN
Jes, cxu ne? Cxu? Sed onklino, pririgardu nun vere Hedda antaux ol vi
foriros! Vidu kiom belega sxi estas!

FRAUxLINO TESMAN
Ho, kara, _tio_ estas ja nenio nova. Hedda estis ja cxarmega cxiujn
siajn tagojn. (sxi kapsalutas kaj foriras dekstren)

TESMAN
(sekvas sxin) Jes, sed cxu vi rimarkis ke sxi farigxis iomete
korpulenta kaj floranta? Kiom sxi ete dikigxis dum la vojagxo?

HEDDA
(transpasxas la plankon) Ho, lasu nun tion --!

FRAUxLINO TESMAN
(haltas kaj sin turnas) Dikigxis?

TESMAN
Jes, onklino Julle, vi ne povas tion bone vidi nun, kiam sxi portas
tiun robon. Sed _mi_, kiu havas okazon --

HEDDA
(cxe la vitra pordo, senpacience) Ho, vi ne havas okazon al io ajn!

TESMAN
Certe estas la montara aero tie sude en Tirolo --

HEDDA
(abrupte, interrompante) Mi estas nun gxuste tia, kia mi estis je la
forvojagxo.

TESMAN
Jes, tion vi pretendas, vi. Sed honto al mi se vi estas. Cxu ne
ankaux al vi tiel aspektas, onklino?

FRAUxLINO TESMAN
(kunplektas la manojn kaj rigardas sxin) Rava, -- rava, -- rava
estas Hedda. (iras al sxi, per ambaux manoj klinigas sxian kapon,
kaj kisas sxian hararon) Dio benu kaj gardu Hedda Tesman. Pro
Jorgen.

HEDDA
(sin zorgeme desxirante) Ho --! Lasu min nun.

FRAUxLINO TESMAN
(en kvieta kortusxo) Cxiun opan tagon mi enrigardos cxe vi du.

TESMAN
Jes, tion faru, onklino. Cxu?

FRAUxLINO TESMAN
Adiaux, adiaux!

(Sxi eliras tra la pordo de la antauxcxambro. _Tesman_ akompanas sxin
elen. La pordo restas malferma. Oni auxdas _Tesman_ ripeti siajn
salutojn al onklino _Rina_, kaj danki pro la matensxuoj)

(Samtempe _Hedda_ iras tien kaj reen sur la plank