LOVBORG
Unue promesu al mi, -- donu al mi vian promeson, ke tio, kion mi nun
konfidas al vi, pri tio Tea neniam sciigxu.

HEDDA
Jen mia promeso.

LOVBORG
Bone. Do mi volas diri al vi, ke ne estas vero, kion mi al sxi
rakontadis.

HEDDA
Tio pri la kajeroj?

LOVBORG
Jes. Mi ne dissxiris ilin. Ankaux ne jxetis ilin en la fjordon.

HEDDA
Ne, ne -- sed kie do ili estas?

LOVBORG
Mi tamen detruis ilin. Funde kaj efike, Hedda!

HEDDA
Tion cxi mi ne komprenas.

LOVBORG
Tea diris, ke tio, kion mi faris, al sxi estas kvazaux infanmortigo.

HEDDA
Jes, -- tion sxi diris.

LOVBORG
Sed mortigi sian infanon, -- ne estas la plej fia, kion patro povas
fari kontraux gxi.

HEDDA
Tio ne la plej fia?

LOVBORG
Ne, sed auxdi la plej fian, de tio mi volis sxpari Tea.

HEDDA
Kaj kio do estas tio, la plej fia?

LOVBORG
Imagu nun, Hedda, ke viro, -- tiel je frua matena horo, -- post
freneza, dibocxega nokto revenis hejmen al la patrino de sia infano
kaj diris: Jen auxdu -- tie mi estis kaj tie. En tiuj kaj tiuj lokoj.
Kaj mi kunprenis nian infanon. En tiajn kaj tiajn lokojn. La infano
por mi perdigxis. Tute perdigxis. Diablo scias en kies manojn gxi
falis. Kies manoj kaptis gxin.

HEDDA
Ho, -- sed finfine tio -- cxi tio estis ja nur libro --

LOVBORG
La pura animo de Tea estis en tiu libro.

HEDDA
Jes, mi komprenas.

LOVBORG
Kaj tial vi ja ankaux komprenas, ke inter sxi kaj mi neniu estonteco
estas.

HEDDA
Kaj kiun vojon vi nun iros?

LOVBORG
Neniun. Nur arangxi pri fino de cxio. Ju pli frue, des pli bone.

HEDDA
(pasxon pli proksimen) Ejlert Lovborg, -- jen auxskultu -- Cxu vi ne
povus arangxi, ke -- ke okazos en beleco?

LOVBORG
En beleco? (ridetas) Kun vitfolioj en la hararo, kiel vi en pli
fruaj tagoj imagis --

HEDDA
Ho ne. La vitfolioj, -- je tiuj mi ne plu kredas. Sed tamen en
beleco! Unu solan fojon! -- Adiaux! Foriru nun. Kaj ne pli ofte
revenu.

LOVBORG
Adiaux, sinjorino. Kaj salutu Jorgen Tesman de mi. (li volas
foriri)

HEDDA
Ne, atendu! Kunprenu memorajxon de mi.

(Sxi iras al la skribotablo kaj malfermas la tirkeston kaj la
skatolon kun pistoloj. Sxi returnas al _Lovborg_ kun unu el la
pistoloj.)

LOVBORG
(rigardas sxin) Tiun? Do _tiu_ estas la memorajxo?

HEDDA
(kapklinas malrapide) Vi rekonas gxin? Iam gxi levigxis kontraux
vin.

LOVBORG
Tiam vi estus devinta gxin uzi.

HEDDA
Jen! Uzu gxin _vi_ nun.

LOVBORG
(metas la pistolon en la brustposxon) Dankon!