lijkers, en wat een bewijs is het
van haar volslagen intellectueelen stilstand! Een mensch moet alleen
de essence van het leven in zich opnemen, maar hij moet de details
vergeten: details zijn altijd vulgair.

--Ik zal papavers in mijn leven moeten zaaien, zuchtte Dorian.

--O, dat is niet noodig. Het leven biedt overal papavers aan.
Natuurlijk blijft er nu en dan wat hangen. Ik heb eens een heelen
season niets dan viooltjes gedragen, als een artistieken rouw over een
roman, die maar niet in me sterven wou. Maar eindelijk is het toch
voorbij gegaan. Ik weet niet hoe. Ik geloof, door haar voorstel om de
heele wereld aan mij op te offeren. Dat is altijd een gevaarlijk
moment. Je krijgt zoo, in eens, angst voor de eeuwigheid. Nu, wil je
wel gelooven, dat toen ik verleden week aan een diner bij Lady
Hampshire naast de dame in quaestie zat, ze absoluut de geheele
geschiedenis weer over wou doen?! Ik had mijn roman begraven onder
affodillen en zij groef hem weer op en verweet me haar leven verwoest
te hebben. Ik moet er bij vertellen, dat ze copieus dineerde, dus had
ik niet de minste gewetenswroeging; maar wat een gemis aan smaak nu
toch! De eenige charme van het verleden is juist, dat het het verleden
is. Maar vrouwen weten nooit, wanneer het gordijn vallen moet. Ze
willen altijd nog een zesde acte. Als je ze haar eigen gang liet gaan,
zou iedere comedie eindigen in een treurspel, en iedere tragedie in
een klucht. Zij zijn allerliefst gekunsteld maar van kunst weten ze
niets af. Jij bent gelukkiger dan ik. Ik verzeker je, Dorian, dat geen
van de vrouwen, die ik gekend heb, voor mij zou gedaan hebben wat
Sybil Vane voor jou deed. Gewoonlijk troosten de vrouwen zich wel.
Sommigen doen het door sentimenteele kleuren te dragen. Vertrouw nooit
een vrouw, van welken leeftijd ook, die mauve draagt of een vrouw
boven de vijf-en-dertig, die houdt van roze lintjes. Het is altijd een
bewijs, dat ze een geschiedenis in haar leven gehad hebben. Anderen
troosten zich weer door eensklaps allerlei deugden in haar
echtgenooten te vinden. Godsdienst is ook een uitstekende troost; een
vrouw heeft me eens gezegd, dat de mysteries van den godsdienst
dezelfde charme hadden als van flirt, en ik kan het mij best
begrijpen. Zoo zie je, de vrouwen vinden genoeg troostmiddelen in ons
modern leven en o, ik vergat nog de voornaamste ...

--Welke dan, Harry, vroeg de jongen lusteloos.

--Die het meest voor de hand ligt. Den adorateur van een ander t