s nenio por fari,
sekve Alicio baldaux denove ekparolis: "Hodiaux vespere _Dajna_
tre sopiros min." (_Dajna_ estas sxia kato.) "Mi esperas ke cxe la
temangxo oni ne forgesos sxian subtason da lakto. _Dajna_, vi karul',
ho se vi nur estus tie cxi kun mi! Ne estas musoj en la aero, sed
vesperton vi eble povus kapti, kaj vesperto ja tre similas al muso.
Sed cxu katoj mangxas vespertojn?" Alicio okaze nun farigxis dormema,
kaj dorme ripetadis:--"Cxu katoj mangxas vespertojn? Cxu katoj
mangxas vespertojn?" kaj iafoje sxi cxuis anstatauxe "Cxu katojn
mangxas vespertoj?" (Cxar sxi kapablis respondi nek unu nek alian el
la du demandoj, ne tre grave estis kiun "cxuon" sxi esprimis.) Sxi
sentis sin ekdormanta, kaj jxus komencis songxi ke sxi marsxas mano en
mano kun _Dajna_ kaj diras al sxi tre solene:--"_Dajna_, vi diru al
mi la veron; cxu iam vi mangxis vesperton?" kiam (ho, la surprizego!)
subite sxi falis _plomp_! sur amason da sekaj folioj. La falego
efektive finigxis!

Pro la folioj sxi ricevis nenian vundon. Do, stariginte sin sur la
piedojn sxi rigardis supren. Super la kapo cxio estis malluma, sed
rekte antaux sxi vidigxis longa koridoro, kaj jen forkuras tra gxi la
Blanka Kuniklo. Ne perdinte ecx unu momenton, Alicio rapide postsekvis
kaj auxdis ke gxi diras, malaperante post murangulo, "se mi malfruos,
cxielo savu miajn orelojn!"

En tiu momento sxi estis preskaux apuda; tamen, kiam sxi preterpasis
la angulon, la kuniklo jam malaperis. Kaj sxi trovis sin sola en ia
longa malalta halo lumigita per serio de lampoj kiuj pendas de la
plafono. Cxirkaux la halo estis pordoj; sed cxiuj estis fermitaj.
Alicio do marsxis laux unu flanko kaj remarsxis laux la alia penante
malfermi la pordojn; sed cxiu el ili estis sxlosita, kaj Alicio
malgxoje marsxis laux la mezo kaj demandis al si, cxu sxi jam neniam
povos eliri la halon.

Subite sxi rimarkis antaux si tripiedan tableton faritan el vitro, kaj
jen! kusxis sur gxi unu ora sxlosileto. Tuj la ideo frapis sxin ke
gxi nepre apartenas al iu el la halpordoj. Sed ho, ve! aux la seruroj
estis tro grandaj, aux la sxlosileto tro eta, cxar neniun el ili gxi
malfermis. Tamen, cxirkauxirante la duan fojon, sxi venis al malalta
kurteno, kiun sxi antauxe ne rimarkis, kaj malantaux la kurteno, jen
malgranda pordo alta je kvardek kelke da centimetroj; sxi ensxovis la
oran sxlosileton, kaj (ho, la gxojo!) gxi tauxgis.

Malferminte la pordeton, Alicio trovis ke gxi kondukas en koridoreton
ne