ersxis sur gxian
nazon iom da varma teo. Cxe tio, la Gliro malpacience skuis la kapon,
kaj diris, ne malferminte la okulojn:--

"Ja, kompreneble! Gxuste tion mi mem intencis diri."

"Cxu vi jam solvis la enigmon?" demandis la Cxapelisto, denove
turnante sin al Alicio.

"Ne, mi fordonas la solvon," diris Alicio. "Diru al mi la solvon."

"Mi ne havas pri la solvo ecx la plej malklaran ideon," li respondis.

--"Ne ekzistas solvo," diris la Martleporo.

Alicio ekgxemis enue. "Mi opinias," sxi diris, "ke vi devas pli bone
uzi la tempon ol malsxpari gxin proponante ne solveblajn enigmojn."

"Se vi konus la Tempon tiel bone kiel mi," diris la Cxapelisto, "vi ne
uzus 'gxi' priparolante '_lin_.'"

"Mi ne komprenas," diris Alicio.

"Versxajne ne," diris la Cxapelisto, balancante la kapon malestime.
"Mi kuragxus diri ke neniam vi ecx parolis al Tempo?"[8]

"Eble ne," Alicio respondis iom singarde, "tamen, lernante la
muzikon, mi cxiam devas tempbati."[9]

"Ha, jen la kauxzo," diris la Cxapelisto. "Li ja ne sxatas tiun
batadon. Se vi nur volus esti pli agrabla, li preskaux cxion farus
pri la horlogxoj laux viaj preferoj. Ekzemple, cxe la nauxa matene,
kiam vi devas komenci la lecionojn, vi nur devus murmuri al li vian
deziron, kaj jen la indikiloj tuj montrus la unuan horon kaj vi havus
la tagmangxon."

"Tio estus agrabla, certege," diris Alicio. Tamen, profundigxinte en
pensojn, sxi poste aldonis:

"Sed en tiu okazo, mi ja ne estus preta por la mangxo, mi ne estus
malsata!"

"En la komenco, eble ne," diris la Cxapelisto, "sed vi povus teni la
horlogxon cxe la unua, gxis vi _farigxus_ malsata."

"Cxu vi tiel mastrumas gxin?" Alicio demandis.

La Cxapelisto malgxoje svingis la kapon. "Tion ne mi," li respondis,
"cxar li kaj mi malpacis en la pasinta Marto, jxus antaux kiam _tiu_
frenezigxis (montrante per sia tekulero al la Martleporo). Gxi okazis
cxe la granda koncerto kiun organizis la Kera Damo. Mi devis kanti:

_Tvink'l,[10] Tvink'l! Vesperteto
Kia via afereto?_

Vi kredeble konas tiun kanton?"

"Mi certe auxdis ion similan," diris Alicio.

"La dauxrigo," diris la Cxapelisto, "estas jena."

_Tra l' aer' vi sxovas vin
Majeste, kiel anasin'.
Tvink'l, Tvink'l!_...

En tiu momento la Gliro skuis sin kaj komencis dormkanti:

"_Tvink'l, tvink'l, tvink'l._"... Cxar lauxsxajne gxi havis la
intencon dauxrigi sen fino tian tvink'l