nur tri soldatojn, kiuj restis por
ekzekuti la malfelicxajn gxardenistojn. Tiuj cxi kuris al Alicio por
ke sxi protektu ilin.

"Mi ne permesos al ili ekzekuti vin," diris Alicio, kaj sxi tuj
kasxmetis ilin en grandan florpoton, kiu staris apude. La tri
soldatoj, cxirkauxvagadinte kelkajn minutojn por sercxi ilin, fine
marsxis for por rekunigxi kun la ceteraj.

"Cxu iliaj kapoj estas jam for de la sxultroj?" ekkriis la Damo,
revidante ilin.

"Iliaj kapoj jam estas _for_" lauxte kriis la soldatoj "se placxas al
via Dama Mosxtino."

"Bone," diris la Damo.--"Cxu vi povas kroketludi?"

La soldatoj ne respondis, sed rigardis Alicion, cxar por sxi la Damo
evidente intencis la lastan demandon.

"Jes," kriis Alicio avide.

"Venu do," respondis la Damo.

Alicio aligis sin al la procesio inter la gastoj, kaj treege sxi volis
scii kio estas okazonta.

"Estas... estas tre bela tago," diris cxe sxia flanko iu malforta
vocxo.

Turnante la kapon, sxi vidis ke la Blanka Kuniklo marsxas duope kun
sxi kaj time rigardas en sxian vizagxon.

"Tre bela," konsentis Alicio. "Kie la Dukino?"

"SX! SX!" la Kuniklo tuj flustris en sxian orelon, kaj jxetis
zorgoplenan rigardon trans sia sxultro. Tiam, levinte sin sur la
piedpintoj, li metis la busxon al sxia orelo kaj diris en gxin: "Oni
mortkondamnis sxin."

"Pro kio?" Alicio demandis.

"Cxu vi diris 'Domagxe'?" diris la Kuniklo.

"Ne, certe ne!" respondis Alicio. "Laux mi tute ne estas domagxe. Mi
diris 'Pro kio.'"

"Sxi ja survangis la Damon--" la Kuniklo komencis.

Alicio preskaux sufokis sin, penante ne tro lauxte ridegi.

"SX--!" la Kuniklo murmuris denove "la Damo auxdos vin. Sxi ja
alvenis iom malfrue, kaj la Damo diris--"

"Cxeigxu la ludlokojn," ektondris la Damo.

Oni tuj komencis cxirkauxkuri en cxiu direkto, kaj pro la klopodoj
cxeigxi, faligis sin reciproke. Tamen en la fino (post kelke da
minutoj) cxiuj trovis la proprajn lokojn, kaj la ludo komencigxis.
Neniam en la tuta vivo Alicio vidis tian strangan kroketludejon.
Cxie sur la grundo alternigxis paralelaj ondlinioj; anstataux
lignopilkoj oni uzis erinacojn; por frapi ilin, anstataux la ordinara
lignomartelajxo, oni havis vivantan fenikopteron; kaj la arkojn oni
anstatauxis per soldatoj, kiuj devis kurbigi sin kaj staradi senmove
sur la manoj kaj piedoj egale.

Por Alicio la cxefa malfacilo estis la malfacilo elregi la
fenikopteron. Prosperis al sxi komforte formeti la korpon sub
sia brako kun la krur