adon, oni pincxis al gxi la
orelojn por cxesigi gxin.--

--"Nu, apenaux mi finis la unuan verson," diris la Cxapelisto, "la
Kera Damo eksaltis kaj lauxte kriegis: 'Li mortigas la Tempon; oni
senkapigu lin.'"

"Ho, la kruela sovagxulino," ekkriis Alicio.

"Kaj de post tiu tago gxis nun," la Cxapelisto malgaje dauxrigis, "la
Tempo cxion rifuzas al mi. Cxiam konstante li nun donas al mi la sesan
posttagmeze."

Vere frapanta ideo venis al Alicio. "Jen la kauxzo, cxu ne, pro kiu mi
vidas sur la tablo tiom da temangxiloj?"

"Precize," respondis la Cxapelisto, ekgxemante. "Cxiam la tehoro, kaj
neniam ni havas intertempon ecx por visxi la ilojn."

"Do, vi cxirkauxmovas vin?" demandis Alicio.

"Precize," diris la Cxapelisto, "laux eluzo de la mangxiloj."

"Sed kio okazas," Alicio kuragxis demandi, "kiam vi denove revenas
antaux la unue uzitaj?"

--"Ni sxangxu la paroltemon," la Martleporo interrompis, oscedante.
"Cxi tio enuigas min! Mi proponas ke la Frauxlineto rakontu al ni
fabelon."

"Bedauxrinde, mi ecx ne unu povas memori," diris Alicio. La propono ja
timigis sxin.

"Do, la Gliro devas," ambaux kriis unuvocxe. "Vekigxu, Gliro!" Ili
pincxis gxin sur ambaux oreloj samtempe.

La Gliro malrapide malfermis la okulojn, kaj diris per rauxka,
malforta vocxo: "Mi ne dormis; la vortojn, kiujn vi ambaux diris, mi
auxdis cxiujn, cxiujn senescepte."

"Vi rakontu al ni fabelon," diris la Martleporo.

"Jes, bonvolu, mi petas," Alicio diris petege.

"Ankaux ne prokrastu," aldonis la Cxapelisto, "cxar, se vi prokrastos,
vi nepre re-endormigxos antaux ol fini."

La Gliro tuj komencis, tre rapidante:--"Estis iam tri fratinetoj,
kiujn oni nomis Elnjo, Lanjo, kaj Tinjo. Ili logxis cxe la fundo de
tre profunda puto."

"Kion do ili mangxis?" diris Alicio. (La demandoj pri mangxaj kaj
trinkaj ajxoj cxiam havis por sxi specialan intereson.)

Post du minuta konsiderado la Gliro respondis: "Ili nutris sin per
melaso."

"Tion ja ili ne povus," Alicio protestis tre gxentile, "cxar ili
farigxus malsanaj."

"Kaj fakte _estis_" diris la Gliro "tre malsanaj."

Alicio penis imagi al si, kiaspeca estus la vivo, se sxi logxus en
putfundo kaj nutrus sin per melaso; sed la peno estis tro konfuziga,
sekve sxi demandis: "Kial ili logxis en la putfundo?"

--"Prenu pli da teo," diris al sxi la Martleporo, kun tre serioza
mieno.

"Gxis nun mi havis neniom," respondis Alicio, ofendite, "sekve mi ne
povas preni _pli_."

"Denove vi m