diri kion vi intencas," diris la Martleporo.
"Tion mi cxiam faras," Alicio komencis vigle, "almenaux... (per vocxo
pli duba)... mi cxiam intencas kion mi diras, kaj jen la sama afero,
cxu ne?"
"Tute ne sama," kontrauxdiris la Cxapelisto. "Laux tiu logiko, oni
povus diri, ke samaj estas 'Mi vidas kion mi mangxas' kaj 'Mi mangxas
kion mi vidas.'"
..."Laux tiu logiko, oni povus diri," intermetis siavice la
Martleporo, "ke samaj estas 'Mi sxatas kion mi ricevas' kaj 'Mi
ricevas kion mi sxatas.'"
La Gliro certe ne vekigxis, li certe dormparolis; jen lia diro:
"Laux tiu principo, oni povus diri, ke samaj estas 'Mi spiras dum mi
dormas' kaj 'Mi dormas dum mi spiras.'"
"Por _vi_, ili fakte estas samaj," diris la Cxapelisto.
Sekvis kelkminuta silento, kiun Alicio profitis por rememori al cxiuj
faktoj de si konataj pri korvoj kaj skribotabloj.
La Cxapelisto unue rompis la silenton. Alicio rimarkis en la lastaj
momentoj, ke li prenas la horlogxon el sia posxo kaj maltrankvile
observas gxin, ke fine li skuis gxin kaj tenis apud la orelo. Tiam
turnante sin al Alicio li demandis: "Kiun daton ni havas?"
Post iom da pripenso Alicio respondis: la kvaran Majo.
"Sekve, gxi eraras je du tagoj! Cxu mi ne diris al vi, ke butero ne
tauxgos por la radaro?" Dirante tion li turnis tre indignan rigardon
sur la Martleporon.
"Nur la plej bonkvalitan mi uzis," protestis la Martleporo.
"Jes, sed kune kun la butero kelkaj paneroj nepre enigxis," la alia
riprocxe diris, "vi ne devis enigi gxin per la pantrancxilo."
La Martleporo prenis la horlogxon, kaj malgxoje observis gxin; poste
li trempis gxin en sian tason, kaj denove observis. Tamen li ne povis
elpensi ion pli dirindan ol la antauxa diro:--
"Nur la plej bonan buteron mi uzis."
Alicio scivole rigardis la posxhorlogxon trans lia sxultro. "Jen tre
kurioza horlogxo," sxi ekkriis, "gxi ja indikas la monatdatojn, kaj la
horojn gxi ne indikas."
"Pro kio gxi devas?" la Cxapelisto demandis. "Cxu via posxhorlogxo
montras por vi la jarojn?"
"Kompreneble ne!" Alicio tre flue respondis. "Cxar se gxi montrus la
jarojn, gxi devus indiki dum tre longa tempo la saman ciferon."
"Kaj gxuste tiun fakton vi povus konstati pri la mia," diris la
Cxapelisto.
Alicio tute konfuzigxis. La lasta diro de l' Cxapelisto, kvankam ne
malbona Esperantajxo, sxajnis al sxi konduki nenien. Sxi nur diris
gxentile: "Mi ne komprenas."
"La Gliro ree endormigxis," diris la Cxapelisto, kaj v
|