diris malpacience la Grifo,
"per klarigoj oni ja terure perdas la tempon."

Sekve, Alicio komencis rakonti al ili siajn aventurojn de la tempo
kiam sxi ekvidis la Blankan Kuniklon. En la komenco sxi sentis sin tre
timema, pro la fakto ke ambaux bestoj tre alproksimigxis al sxi--cxe
cxiu flanko po unu--kaj tre largxe malfermis la okulojn kaj busxojn.
Tamen dum la rakontado sxi iom post iom farigxis pli sinfida.

La auxskultantoj restis tute trankvilaj gxis sxi rakontis pri la
deklamo (antaux la Rauxpo) de la poemo "_Patro Vilcxo_." Kiam sxi
diris al ili ke la vortoj elvenis el la busxo tute malpravaj, la Falsa
Kelonio profunde enspiregis kaj diris "Jen tre kurioza fakto."

"Apenaux povus esti io pli kurioza," aldonis la Grifo.

"La vortoj elvenis malpravaj," ripetis la Falsa Kelonio, kaj profunde
pensis.

Post kelkaj momentoj gxi diris:--

"Mi do tre sxatus auxskulti, se la Frauxlino volus nun deklami ian
versajxon. Vi ordonu ke sxi komencu."

Li rigardis la Grifon kvazaux li kredas ke gxi havas la rajton ordoni
sxin.

"Vi starigxu," diris la Grifo al Alicio, "kaj deklamu '_la
Dormemulo_.'"

"La kreitajxoj ja terure ordonadas min," pensis Alicio, "kaj igas min
deklami la parkerajxojn same kiel se mi estus en la lernejo."

Tamen sxi levigxis kaj komencis la deklamon, sed sxia kapo plenigxis
de la Omara Kvadrilo en tia grado ke apenaux sxi konsciis kion sxi
diras, kaj la vortoj venis tre, tre kurioze:--

_Jen la vocx' de l' Omar'! mi auxdis la krion,
"Vi min bakis tro brune, vi iru Azion!"
La hararon netigas en cxiu okazo
La anas' per l' okuloj, sed li per la nazo.
Kiam seka la sablo, li kvazaux monarhxo
Malestime parolas ecx pri la sxarko.
Kiam tajdo kun sxarkoj amase enfluas
Malfiera la vocxo per kiu li bruas._

"Tiuj certe ne estas la vortoj kiujn _mi_ lernis en la infaneco,"
diris la Grifo.

"Tiujn vortojn mi neniam auxdis gxis la nuna momento," diris la Falsa
Kelonio, "gxi ja estas nur sensencajxo."

Alicio diris nenion. Fininte la verson, sxi sidigxis, metis la manojn
al la kapo, kaj ekmiris cxu iam sxia vivo refarigxos ordinara.

"Mi tre volus scii la klarigon de cxio tio," diris la Falsa Kelonio.

"Sxi ne povas klarigi," la Grifo vigle intermetis. "Eldiru la duan
verson."

"Sed pri lia hararo," persistis la Falsa Kelonio, "li fakte ne povus
netigi gxin per la nazo."

Alicio havis nenion por diri; sxi nur rigardis ilin senhelpe.

"Vi eldiru