igxis kaj neniu el la erinacoj restis videbla.

"Tio tamen ne estas tre grava," pensis Alicio, "cxar ankaux malaperis
cxiuj arkoj." Do, pakinte la fenikopteron sub la brako, por ke gxi ne
ree forigxu, sxi reiris al la Kato, en la espero iom pli babiladi kun
gxi.

Cxirkaux la Kato la gastoj grandamase kolektigxis, kaj forta disputado
okazas inter la ekzekutisto kaj la geregxoj. Cxiuj cxi parolas
samtempe; la ceteraj silente cxirkauxstaras, kaj ekscitite auxskultas.

Tuj kiam Alicio aperis, cxiuj disputantoj alvokis sxin por decidi la
aferon.

Sed cxar cxiuj parolis samtempe, estis por sxi tre malfacile bone
auxdi la diratajn vortojn.

[Ilustrajxo: LA GEREGXOJ ARGUMENTAS KUN LA
EKZEKUTISTO PRI EKZEKUTO DE LA SENKORPA KATKAPO.]

La ekzekutisto argumentis ke oni ne povas detrancxi kapon, se ne
ekzistas korpo de kiu oni povas apartigi gxin. Neniam en la tuta vivo
li devis trakti tian aferon, kaj li jam estas tro agxa por komenci
tute novan metion.

La Regxo argumentis: "Oni ja povas senkapigi cxion, kio nur havas
kapon; oni do ne parolu sensencajxon."

Kaj jen fine la dama argumento: "Se _iel_ la afero ne estos dece
konsentita jam nun, mi cxiujn senescepte ekzekutigos."

(Tio cxi ja iom klarigas la kauxzon de la jam aludita eksciteco de la
gastoj!)

Alicio ne povis elpensi ion pli dirindan ol:

"Gxi apartenas al la Dukino; mi konsilas ke vi turnu vin al sxi."

"Sxi estas en la kondamnitejo, vi venigu sxin," diris la Damo.

La ekzekutisto tuj ekrapidis for, kiel sago el pafarko.

Tuj post lia foriro la Katkapo komencis esti kvazaux nebula; kiam li
revenis kun la Dukino, gxi jam tute malaperis. Sekve la Regxo kaj la
ekzekutisto cxirkauxkuris kiel frenezuloj sercxante gxin, kaj la aliaj
iris returne al la ludejo.

CXAPITRO IX

LA VIV-HISTORIO DE LA FALSA KELONIO[14]

"Vi ne povas imagi," diris la Dukino, "kiel gxojige estas por mi
revidi _vin_, mia kara." Dirante tion, sxi ligis sin al Alicio
per la brako en tre bonkamarada maniero, kaj ili ekmarsxis kune.

Tre placxis al Alicio trovi, ke la Dukino estas nun bonhumora, kaj sxi
interne pensis ke antauxe, kiam ili renkontigxis en la kuirejo, eble
igis sxin malagrabla nur la pipro.

"Kiam _mi_ estos Dukino," pensis sxi, "da pipro mi havos en mia
kuirejo gxuste neniom. Supo povas esti tre bona sen pipro. Eble pipro
estas cxiam la kauxzo kiu igas la homojn koleraj." Kaj sxi dauxrigis