istoj--kusxi horizontale sur la ventro. Sed sxi ne povis
memori ke ekzistas tia regulo pri procesioj "kaj krome," pensis sxi,
"por kio utilus la procesioj, se la cxeestantoj devus kusxi sur la
ventro, kaj sekve ne povus vidi ilin?"

Do, sxi staris serene, kaj atendis.

Kiam la eminentuloj alvenis apud Alicion, cxiuj haltis kaj rigardis
sxin.

La Damo, turnante sin al la Lakeo, demandis severe: "Kiu _sxi_ estas?"

La Lakeo nur klinis sin riverence kaj ridetis.

"Vi idioto!" diris la Damo, kaj skuis malpacience la kapon. Poste sxi
turnis sin rekte al Alicio, dirante: "Kiel oni nomas vin, infano?"

[Ilustrajxo: LA VITRA TABLO.]

"Mia nomo estas Alicio, se placxas al via Dama Mosxtino," sxi
respondis tre gxentile, sed sxi aldiris al si aparte: "Ili ja estas
nur aro da ludkartoj; mi certe ne devas timi ludkartojn."

"Kaj kiuj jenaj estas?" diris la Damo, montrante al la tri
gxardenistoj, kiuj kusxas cxirkaux la rozarbo. Cxar ili kusxis sur la
ventro, kaj la desegno sur la dorsoj estis identa por la tuta aro,
pro tio la Damo ne povis diveni cxu ili estas gxardenistoj, soldatoj,
korteganoj, aux ecx tri el siaj propraj infanoj.

"Kiel ajn _mi_ povas sciigi tion?" diris Alicio, "gxi tute ne estas
mia afero."

(Sed malgraux la ekstera kuragxo, sxi interne iom tremis.)

La vizagxo de l' Damo purpurigxis pro kolero; fikse rigardeginte Alicion
dum unu momento, same kiel rigardegas la sovagxaj bestoj, sxi kriegis:
"Oni senkapigu sxin, oni sen--"

"_Oni sen_-sencajxon parolas!" diris Alicio tre lauxte kaj tre firme;
kaj la Damo silentigxis!

La Regxo metis la manon sur sxian brakon, dirante per tre malkuragxa
vocxo. "Konsideru, karulino, ke sxi estas nur infanino."

La Damo malestime turnis sin for de li, kaj ordonis al la Lakeo, ke li
turnu ilin supren. La Lakeo zorge aliflankigis ilin laux la ordono,
levante ilin per la piedo.

"Levu vin," diris la Damo per lauxta, sibla vocxo. La tri gxardenistoj
tuj levis sin sur la piedojn, kaj komencis klinsaluti la Regxon, la
Damon, la regxajn infanojn, k.c.

"Cxesu tion," kriegis la Damo, "vi donas al mi la kapturnigxon!"
Ekvidante la rozarbon, sxi dauxrigis: "Kion ajn vi tie cxi faris?"

"Se placxas al via Dama Mosxtino," diris Du per tre humila vocxo,
starigante sin sur unu genuo: "Ni estas penintaj--"

"Mi komprenas," diris la Damo, kiu intertempe estis apude rigardinta
la pentritajn rozojn: "Oni senkapigu ilin!"

La procesio marsxis for, escepte