, voorbijgaande uitdrukking van, en zij
vergat hem nooit weder.

Anna schreef een brief aan haar echtgenoot, waarin zij hem om de
toestemming tot de scheiding vroeg en tegen het einde van November
verhuisde zij met Wronsky naar Moskou. In de dagelijksche afwachting
van Alexei Alexandrowitsch' antwoord, dat hun de toestemming tot de
scheiding zou brengen, richtten zij zich daar gemeenschappelijk in,
alsof zij reeds echtelieden-waren.

ZESDE BOEK.

I.

Het was reeds de derde maand, dat de Lewins in Moskou woonden.

Het tijdstip, waarop volgens de nauwkeurigste berekeningen Kitty
bevallen moest, was reeds lang voorbij, maar zij was nog altijd op
de been en aan niets was te bemerken, dat zij veel nader bij dat
tijdstip was dan voor twee maanden. De dokter, de vroedvrouw, Dolly
en haar moeder, maar bovenal Lewin, die niet zonder ontzetting kon
denken aan hetgeen komen zou, begonnen angstig ongeduldig te worden;
slechts Kitty zelf gevoelde zich gelukkig en wel.

Allen, die zij liefhad, waren bij haar, verzorgden haar en waren zoo
goed voor haar, dat zij zich geen beter leven had kunnen wenschen,
wanneer zij zich niet van de spoedig naderende beslissing bewust was
geweest. Het eenige, wat minder gunstig op haar gestel werkte, was,
dat Lewins houding niet was, zooals zij wenschte en zooals zij het
liefst hem zou gezien hebben.

Zijn kalme, vriendelijke, gastvrije toon op het land beviel haar. Hier
in de stad scheen hij bestendig in onrust en als het ware op de
loer, alsof hij vreesde, dat iemand hem of hoofdzakelijk haar kon
beleedigen. Ginds op het land gevoelde hij zich op zijn plaats,
overijlde zich nooit en was nooit ledig. Hier in de stad daarentegen
overijlde hij zich altijd, wilde niets verzuimen en wist niet waarmee
zich bezig te houden. En wat zou hij ook doen? Kaartspel was niets voor
hem; naar de societeit ging hij niet; het verkeer met levenslustige
lieden zooals Oblonsky? Zij wist nu, wat dat beteekende: dat beteekende
wijn drinken en na het drinkgelag verder hier of daar heengaan; zonder
ontzetting kon zij er niet aan denken, waarheen in zulke gevallen
de mannen eigenlijk gingen; zij wist, dat in deze amusementen zekere
jonge vrouwen een rol spoelden, en dat was haar volstrekt niet naar
den zin. Dus bij haar thuis zitten en zich met haar, haar moeder en de
zusters bezig houden? Maar hoe vroolijk en onderhoudend haar zelf ook
altijd deze gesprekken schenen, hem verveelden ze. Wat bleef he