st
spaarzaam en berekenend. Ondanks alle slimheid en behendigheid van zijn
Duitschen rentmeester, die hem gaarne tot allerlei kostbare proeven en
aankoopen wilde verleiden, liet hij door dezen geen invloed op zich
uitoefenen. Hij hoorde hem aan, vroeg hem uit en was het slechts dan
met hem eens, wanneer hetgeen aangeschaft of ingericht moest worden
iets nieuws was, maar dat toch de proef reeds had doorgestaan, iets
dat tot nu toe in Rusland onbekend was en waardoor hij dus opzien
kon baren. Bovendien stelde hij geen geld beschikbaar, voor hij tot
in de kleinste bizonderheden wist, waarvoor het werd uitgegeven,
en zag er op toe, dat hij voor zijn geld het beste kreeg.

In October zou in het gouvernement, waarin de goederen der Wronsky's,
der Swijaschsky's, der Kosnischews, der Lewins en der Oblonsky's lagen,
de keuze van een nieuwen maarschalk voor den adel plaats hebben.

Deze verkiezingen trokken tengevolge van verschillende omstandigheden
de algemeene opmerkzaamheid tot zich. Er werd veel over gesproken en
groote toebereidselen werden er gemaakt. Kort voor deze verkiezingen
kwam Schwijaschsky, die zeer dikwijls op Wosdwijanskoje was, om
Wronsky af te halen.

Den vorigen dag waren Anna en Wronsky om dezen tocht bijna vertoornd op
elkander geworden. Het was in den herfst, juist in den moeielijksten
en vervelendsten tijd op het land. Wronsky was daarom reeds op
een strijd met Anna voorbereid, toen hij op een zoo ernstigen en
kouden toon, als hij nog nooit tegen haar had aangeslagen, haar
de mededeeling van zijn afreis deed. Tot zijn verwondering nam zij
echter het bericht zeer kalm op en vroeg slechts, wanneer hij terug
dacht te komen. Hij zag haar opmerkzaam aan, daar hij deze kalmte
niet begreep. Zij glimlachte om dezen blik. Hij kende deze gewoonte
van haar, zich geheel in zich zelf terug te trekken en wist, dat dit
slechts dan geschiedde, wanneer zij een vast besluit genomen had,
dat zij niet van plan was hem mee te deelen. Hij vreesde daarvoor,
maar hij wenschte zoozeer een scene te vermijden, dat hij het zocht
te ignoreeren, en hij geloofde inderdaad ook half, wat hij zoo gaarne
wilde gelooven, dat zij haar verstand gebruikte.

"Ik hoop, dat ge u niet zult vervelen."

"Dat hoop ik ook," zei Anna. "Ik heb gisteren een kist vol boeken
van Gautier ontvangen. Neen, ik zal mij niet vervelen."

"Zij wil dezen toon aanslaan, des te beter!" dacht hij. "Anders is
het altijd hetzelfde lied!"--

Zoo ging hij, zonder