n die vroeger
mooie dames en heeren in soiree-kleeren naar de schouwburgen
voerden en nu, bestoven, vuil, onkennelijk daar stonden, volgeduwd
met zakken meel, brooden of oorlogsgetuig.

Wat er met onzen verspieder verder gebeurd is weet ik niet, maar
ter dood veroordeeld werd hij zeker niet. Hij zal wel met de andere
verdachten en krijgsgevangenen, na den val van Antwerpen, naar
Engeland zijn overgebracht. Hoe dikwijls zijn wij zoo van verre
tochten tegen den avond terug de stad ingereden, die stad waar het
begon te woelen en te gisten van heel het leven van het land dat er
nu was samengetrokken. Wanneer ik toen de torens, van ver in de
velden, zag uitsteken boven de wallen en de huizen, tegen een
rooden zonsondergang, dacht ik altijd aan het tragisch einde dat
eens zou komen. Sint Jans toren van Borgerhout, Sint Jacobstoren,
O. L. V. toren, in onze bliksemsnelle vaart door de van-volk-krielende
straten volgden zij elkaar op. De belgische driekleur woei als
wanhopig op hunne toppen. Hoe lang nog?

IX-In De Ambulances

Overal in de stad waren de ambulances. Wie over de Meir stapte
zag boven den hoogen achterbouw van het Sint Jan Berchmans
college de witte vlag waaien met het roode kruis. Telkens
ondervond ik dezelfde huivering, wanneer dat bloedig teeken van
den oorlog mij opviel in die wijde hemelruimte daar boven de
huizen. Vele scholen waren in hospitaal herschapen en het bleef
een verrassend gezicht, dat aller oogen trok, de witte kappen der
ziekediensters voor de vensters te zien bewegen of de reeds
herstellende soldaten met wit omwonden kwetsuren en moe gelaat
op het leven van de straat te zien turen. Boven de feestzaal van
den Dierentuin woei ook de roode kruis-vlag en het gaf een weeke
stemming tusschen de stammen der tanende najaarsboomen de
genezenden te zien liggen in hunne leunstoelen op het ruime
luchtige terras langs den hof. Het engelsche hospitaal was in een
meisjesschool der Leopoldslei en het amerikaansche in het
zomerlokaal der Harmonie. Altijd was er drukte om die gebouwen
en wanneer de gekwetsten in snelle grijze auto's werden
aangevoerd drumden de voorbijgangers met bezorgde gezichten
samen om ze op de berrie's te zien uitdragen en binnenvoeren.

Vele private hospitalen waren er ook in de stad. Kringen en
maatschappijen die hunne lokalen bereidwillig hadden afgestaan en
de verzorging bekostigden. Sommige rijke burgershuizen hielden
zieken en de roode-kruis vlag stak er uit aan den g