cxi, li perdis sxin, por cxiam.

Lia animo sxirigxis de pensoj. Li enviis la mortintojn. Li konsciis,
ke pli volonte li pardonus al sxi la perfidon, ol sxi al li tiun cxi
scenon.

Kaj kun larmoj, li konsciis, ke sxi estas prava.

La estinteco.

--Kiu estas tiu altkreska sinjorino? demandis Mirski sian
kamaradon, montrinte kompanion de viroj kaj virinoj, irantaj
antaux ili en la vasta aleo de l'arbokulturejo.

--Vi demandas per tia tono, kvazaux vi ne konas sxin.

--Jes, sxajnas al mi, ke iam antauxe mi sxin vidis ie ... sed diru al
mi, kiu sxi estas?

--Por diri la veron, mi ne scias detale sxian biografion. Mi scias
nur kelkajn pagxojn, sed ankaux ili ne estas treege interesaj ...

--Malgraux tio, diru ilin al mi.

--Cxiuj nomas sxin "Nevena", sxian familion mi ne konas, sxi estas
eksedzino de kolonelo. Kelkajn monatojn post la edzigxo sxi forkuris
de li. Post tio sxin prenis iu ricxulo, kiu asekuris sxin: li acxetis
al sxi domon, enportis monon je sxia nomo en la bankon. Poste sxi
forlasis lin kaj nun, kiel vi vidas, sxi estas en tiu cxi kompanio.
Vi konas tiujn sinjorojn kaj frauxlinojn, vi konas ankaux min. Vi do
povas jugxi pri sxia plua kariero.

Post nelonge ili atingis la kompanion.

Iu sinjoro rakontis ion, kaj Nevena lauxte ridis.

Kiam oni prezentis al sxi Mirski'n--sxi nevole malfermis siajn
okulojn.

--Mirski! ... preskaux elkriis sxi.

Li riverencis.

--Ah, vi konas vin, diris iu.

--Jes ... respondis Mirski.

--Ni ecx estas iom eksparencoj, diris Nevena. Ni estis gefiancxoj,
iam ... cxu ne, Mirski?

Mirski elmurmuris ion.

--Aux, eble, tio cxi ofendas vin, sxi aldonis serioze, pardonu en tiu
okazo, sed, tamen, tio estas vero. Sinjoro Mirski estas mia
eksfiancxo ... mia unua amo, kiel oni diras.

--Al vi estas agrable sxerci pri la estinteco, sinjorino.

--Mi ne havas estintecon, ridetis Nevena.

Sxi sxercis, sed ekpromenante pluen, sxi nevole cxirkauxrigardis,
sercxis per siaj okuloj Mirski'n kaj forlogigxis en la estintecon.
Sxia gaja humoro malaperis. Sxi enpensigxis, ekinteresigxis pri tiu
cxi homo, kiun sxi amis iam kaj kiu povus esti sxia edzo ... kaj nun
li estas fremda, kvazaux vere, ili hodiaux interkonatigxis.

Sxi sentis, ke al Mirski farigxis malagrable, kiam sxi tiel senceremonie
antaux homoj rememorigis al li ilian fiancxigxon.

Kiam la kompanio disigxis en la arbareton, Mirski alproksimigxis al
Nevena. Li volis paroli kun sxi.

--Sinjorino, li diris,