mi policajn emojn ... tio ne faras al vi honoron! ...

--Denove samaj historioj! Fine ankaux se estas io, cxu mi devas gxin
komuniki al vi?

--Vi ne sxercas?

--Tute ne, diris serioze Mitjo.

--Mi almenaux opinias, ke inter edzo kaj edzino devas esti neniaj
sekretoj ...

--Kaj kial vi tiel opinias?

--Cxar alimaniere mi ne komprenas kunvivon.

--Kaj cxu vi ne konfesas, ke estas pli bone, se oni ne scias
cxion unu pri la alia ... kaj tio ja ne povas esti alie, cxar cxiu
homo havas en la animo anguleton, kien li neniun enlasas ...
Kaj cxu vi ne havas tian anguleton? Cxu?

--Mi ne havas sekretojn antaux vi! ...

--Eble ... poveble ... vi virinoj, cxiuj estas escepto ...

--Ne ironiu ... mi povas jxuri, ke mi ne havas sekretojn antaux
vi ... kaj vi! ...

--Vidu! mi ne povas jxuri pri tiu afero! ...

--Dio mia! Gxis kiam vi turmentos min tiel!--diris Nevena kaj sin
lasis fali sur la apogsegxon.

--Auxskultu, Nevena, ne farigxu infano plej poste,--diris li
delikate al sxi. Sxi levis siajn okulojn al li.

--Diru al mi, Mitjo, vi montros al mi tiun kajeron, cxu ne?
traparolis sxi mallauxte, jxetinte al li pasian rigardon promesantan
plej furiozajn karesojn. Li renkontis sxian rigardon kaj ekridetis.
Sxi komprenis, ke li divenis sxian ludon kaj sxi rugxigxis. Sxi
klinis sian kapon sur la brakon de l'apogsegxo kaj ekpensis: "Kia
homo li estas? Kvazaux unuan fojon mi estas en soleco kun li? Kial
mi per nenio povas lin obeigi?"

Nevena kolerigxis. Al sxi farigxas ofende. "Nenio, nenio influas sur
lin kiam temas pri tiu tirkesto." Sxia bela vizagxeto sulkigxis.

--Diru al mi, kie restis tiu amo, pri kiu vi parolis al mi cxiam? Kio
okazis kun tiu "plena sindono" unu al la alia, pri kiu mi kaj vi iam
jxuris?

--Plena sindono, Nevena, en tiu cxi mondo ekzistas nur fizika;
sian animon oni al neniu donas kaj dirante, ke oni gxin donas,
oni mensogas ...

Post nelonge Mitjo rimarkis en la okuloj de Nevena blankajn
kiel disversxita diamanto brilantajn gutetojn. Io lin pikis.
Li saltis el sia segxo kaj sin jxetis al sxi.

--Nevena, Nevena, kial vi faras tion? kial de infana scivolemo
vi kreas al vi suferojn?

--Eble ... sed tiu tirkesto ...

--Nevena! ... cxu serioze vi suspektas min? Diru al mi!

--Kaj tiu kajero?

--Diru al mi, Nevena, samokaze cxu vi konsentus malkovri
konfiditajxon?

--Sekve, tiu kajero ne estas via?

--Kompreneble ... Kaj li delikate sxin cxirkauxprenis kaj altiris al si.

Pasia kis