i ne povas ... Mi ne povas vivi kun homo,
kiu eniras en mian animon kiel iun drinkejon. Kaj tio cxi estas nomata
cxe vi pruvo de senfina amo! ...

Pro kolero li ne povis paroli. Li sidigxis sur unu segxon kaj
enpensigxis: "Kiaj kreitajxoj estas tio--la virinoj! Kaj kiaj komprenoj
pri amo! Kaj kion sxi faris nun? ... Sxi eksciis ... pri la kvin miloj da
frankoj ... Cxu do mi povos post tio cxi vivi kun sxi? ... Nesatigxeblaj
kreitajxoj! ... Ne suficxas al ili tio, kion oni donas al ili de sia
ekzisto ... ne, ili nin bezonas tutan, kun cxiuj nervoj kaj cerbo ...
Jes ... jes, mi sxin forlasos ..."

Li starigxis.

--Cxu vi scias, Nevena? Se estus trovinta tiujn cxi kajerojn iu mia
malamiko, mi pli volonte pacigxus, ol nun. Mi komencus batalon kontraux
li, mi batus lin per liaj mankoj, mi lin malamus, eble mi lin mortigus
... Kaj kun vi kia batalo? Aux mi devos komenci min pravigi, peti
pardonon ... Ne, ne, de nun pluen niaj plej ordinaraj delikatajxoj estos
falsaj ... nesinceraj ... Vi disbatis ankaux tiun felicxon, kiu estas
ebla en tiu cxi mondo ... Vi volis min ekkoni nepre tutan ... kaj vi
ekkonis min ... cxu vi konvinkigxis nun, ke nepre tuta homo ne povas
esti amata, cxar li valoras nenion. Cxu mi ne estis prava dirante al vi
ne grati tre multe en via felicxo, se vi ne volas gxin kripligi ... Kaj
kion vi gajnis nun? ... Mi ne povas vivi kun vi ... mi ne povas ... ecx
se mi volus ... Niaj rigardoj ne povas renkontigxi plu, ne mallevante
niajn okulojn unu antaux la alia ...

Kaj ne ekrigardante sxin, ne dirinte al sxi adiaux, li eliris el
la cxambro.

Nur nun Nevena komprenis, ke tiu cxi homo, kiu montrigxis al sxi tiel
terura post la tralego de la kajeroj, estis al sxi tiel kara, sxatata
pli ol cxiam. Sxi cxion, cxion pardonis al li nun ... nur ke li
restu cxe sxi. Sxi kontentigxos per tio, li vivu kiel li volas, li faru
kion li volas, nur li ne foriru.

Malfrue dum la nokto lin atendis Nevena, sed li ne venis. Matene sxi
ricevis de li leteron, ke li foriras en la provincon, en sian naskurbon,
gxis kiam sxi decidos kion sxi faros.

Tiu cxi letero donis al sxi esperon ... "Li certe volas minaci min, puni
min ... Ne, ne, tiu cxi homo meritas esti amata, kia ajn li estas ...
antaux li mi ne hontas humiligxi kaj lin peti". Kaj sxi skribis al li
tian leteron, kian ne skribus ecx kondamnito por amnestio. Sxia letero
trankviligis sxin, sxi pensis ke la ventego forpasos kaj denove ekestos
por sxi trankvilaj tagoj en l