a ol
la via. Cxu vi vidas, jen tie, tiun porkon, kusxigxintan en la koto,
kvazaux gxi estas en hotelo "Royal". Cxu vi scias, ke mi por gxi ricevis
pli grandan premion, ol vi por la lasta dramo cxe la konkurso. Pardonu
pro la komparo, sed tiel gxi estas. La cirkonstancaro ne estas poezia,
sed por mi gravas la rezultato. La mono estas unu kaj sama, cxu donita
por iu sentimentala romano aux por purigo de necesejoj. Jen cxi tiun
aferon oni ne volas kompreni, kaj tial ekzistas malfelicxuloj. Mi scias,
ke vi estas aliopinia: por vi ankaux la mono havas biografion, ankaux
gxi devas esti pura, nobla. Kaj la mondo estas tia, ke la malpura laboro
pli multe enspezigas, cxar ne cxiu entreprenas gxin.--Post iom da tempo
ili eliris el la gastejo kaj ekiris al la domo de Linovski.

Irmov ekzamenadis en profilo sian kuniranton kaj miris pri lia
trankvileco, senzorgeco kaj gaja humoro. "Cxu li ja nenion sentas? Cxu
li ja cxion forgesis? Cxu ja la societo de l'porkoj mortigis cxe li
cxion homan?" ... Ili atingis la domon, supreniris la duan etagxon,
trapasis grandan koridoron kaj eniris en vastan mangxocxambron. Gxi
estis ordigita laux Sofia maniero: granda kvarangula tablo, altaj lignaj
apogsegxoj, apud la muro granda bufedo. Sur la tablo mangxilaro,
en la mezo diversaj boteletoj da brandoj kaj konjako kaj cxiueblaj
almangxajxoj. De la mangxocxambro trans malfermita pordo estis videbla
la salono: en angulo videtigxis piano, super gxi la portreto de la
princo[6], kaj sur la aliaj muroj bildoj kun diversaj pejzajxoj--kaj
cxie remburita meblaro ecx nekovrita. Irmov estis surprizita.
Li estas vidinta ankaux pli belajn meblarojn ol tiuj cxi, ne
siajn--fremdajn; sed, nesciante kial, li sentis gxenecon en sia animo.
Linovski komprenis liajn pensojn.

--Vi miras, cxu ne? Cxu estas la sama tiu Linovski, al kiu vi en Euxropo
50 centimojn ne pruntedonis, cxar vi sciis, ke li ne redonos ilin al vi.
Sed kio estas cxio cxi kompare kun via sorto? ... gloro, senmorteco,
monumentoj ... Ne miru: cxiuokaze, ankaux ni estas io en la vivo,
kvankam maldekstraj.

--Maldekstraj, kiuj havas kelkajn parojn da dekstroj, diris ridetante
Irmov, mi ne povus amasigi cxion cxi dum 100 jaroj.

--Vi cxion turnas en pensojn kaj figurojn, kaj ni nian tutan cerbon
sxangxas en spesdekojn.

En tiu tempo en la koridoro estis auxdata tia krio, kvazaux tuta roto
da soldatoj atakis la cxambron. La pordo brue malfermigxis kaj unu
post alia spiregantaj eniris la infanoj de L