de longe ... Nur pri unu afero mi vin petas, sinjoro Mirski,
ne foriru ... ne, ne malestimu min ... nur vi ne malestimu min. La
tuta mondo rezignu je mi, gxi jxetu koton en mian vizagxon, mi ne
timas cxi tiun malhonoron ... Mi ne hontas ilin ... neniun. Mi hontas
nur vian malestimon ... gxin mi ne povas toleri. Kaj mi nenion ...
nenion volas de vi ... Nur permesu al mi kiel iun tempon, tiam,
sidigxi apud viaj piedoj kaj meti la kapon sur viajn genuojn. Mirski!
Nikcxjo! ... Karulo ... sxi tramurmuris ... kaj sxi falis antaux li
genuflekse. Rememoru, ke ankaux ci amis min iam, ke mi estis al ci
kara, karega ... ke ci intencis farigi min cia edzino ... cia gxis la
tombo por cxiam.

Mirski frostotremis.

--Pardonu min! pardonu min, karulo, mi scias, ke al ci ne estas
agrable rememorigi tion nun ... ke ci rugxigxas nun pro tio. Pardonu
min, mi silentos ... mi mem cxesis kredi, ke ankaux mi estis pura
iam. Kelkafoje sxajnas al mi, ke mi naskigxis en iu bierujo. Ofte la
teruro min kaptas ... mi nauxzas de mi mem, rememorante, ke ankaux mi
estis senkulpa kiel la aliaj. Sed cxu mi estas kulpa, Nikcxjo, ke en
tiu cxi mondo oni ... la virino dufoje ne povas esti honesta. Sed cxu
vere cxio estas finita por mi en tiu cxi mondo? Cxu tiu cxi, kiu ne
povas esti cia edzino ... cxu sxi ne povas farigxi cia amatino? ...
amatino, sed cia ... nur cia, tage, hore, momente ... Ne forlasu min,
Nikcxjo, permesu ankaux al mi almenaux unufoje en la vivo, ke mi mem
min donu. Min tedis vendigxadi. Nikcxjo ... karulo, kial ci silentas?
Al ci estas abomene min rigardi? Ci malestimas min, sed prenu min,
Nikcxjo, kiel min prenas aliaj ... Pagu al mi fine ...

Mirski tuta estis en fajro.

Liaj okuloj brilis--la lipoj nerve tremis, kaj la cerbo dauxrigis
ripetadi la samon.

Li sentis nun, ke antaux li staras fantomo de lia iama Nevena,
tiu Nevena, pentanta pri sia malsagxajxo en la salono ...
Nevena kiu ekkomprenis la vivon, sed ho ve, tre malfrue! ...
kaj tre multekoste.

Li auxdis en sxia vocxo sonojn de la antauxa Nevena, sed la pasia
kaj bela vizagxo ... sxia mirinda talio de formigxinta virino ...
formigxinta ne de amo, sed nur de gxuoj, malheligadis la puran
figuron de l'amata Nevena.

Kaj li nevole pensis, ke sur la sama loko jam hieraux, poveble,
staris surgenue anstataux li iu alia, kaj sxi senzorge sin fordonadis
al liaj karesoj.

Kaj en cxi tiu minuto li komprenis nur unu aferon, ke se sxi
senhonte, cinike sin proponus al li, li,