i enhava ol
la nia. Se mi estus Napoleono, mi neniigus la malgrandajn urbojn
kaj vilagxojn. Ne estas tiom terura la malsato, la mizero,
terura la soleco tie cxi ... tiu cxi gxismorta izoleco de cxio. Ni, cxi
tie, ne pri vagonaro, sed pri fiakro gxojas kiel infanoj. Ni malkutimis
je poezio, muziko, kantoj. Ni forgesis virinajn karesojn. Vilagxanino
kelkafoje nin allogas pli, ol vin viaj dekoltitaj belulinoj en la baloj.
Ni atrofigxiis cxi tie kaj similas je mumioj, nur ke ni ankoraux spiras,
pensas kaj sentas, gxis kiom al ni permesas la budgxeto kaj la
ministerio.

Irmov lin auxskultis kaj plene komprenis lian humoron. Kaj en la
profundo de sia animo li estis kontenta, ke la sorto ne destinis al li
tian parton. Li neniam pacigxus kun tio. "Malfelicxuloj!" li pripensis
kaj ne trovis bezone ecx lin konsoli.

Marsxante tra la urbo, ili pasis preter alta, duetagxa domo kun vendejo
malsupre kaj vasta korto malantauxe.

Sur la supra etagxo estis balkono.

--Al kiu apartenas tiu cxi domo? demandis Irmov.

--Al ricxa maljunulo, sed nun cxio estas en la manoj de lia bofilo
Linovski. Versxajne vi ne konas lin, la tutan regionon li tenas en sia
posxo. Post nelonge li estos deputito, kaj delonge li devus esti
pendigita.

--Linovski! ... mi konis tian homon iam. En Francio li studis
legxosciencon, poste li havis disputon kun la jugxejoj pro falsigo de
diplomo.

--Tio cxi estas malnova historio. Nun li falsigas ankaux la patrinan
lakton de siaj infanoj, sed la legxo ne tusxas lin.

--Do, li estas la sama Linovski?

--Devas esti la sama, cxu povas ekzisti alia Linovski, li estas unu
en tuta Bulgario. Se vi nur vidus lin ... nenion li timas, nenion li
konfesas.

Post momento ili disigxis kaj Irmov iris en la restoracion.

Apud la tablo, cxe kiu li tagmangxis, sidis tuta kompanio de geviroj.

Lia mangxilaro estis sialoke, sed, por pasi, li devis maltrankviligi
iujn el ili.

--Pardon! ... gxentile diris li.

La kompanio komencis senkulpigxi, ke gxi estas okupinta lian tablon.

--Estas nenio ... estas nenio. Mi petas vin, al mi estas agrable ...
Post kvin minutoj li konatigxis kun cxiuj.

--D-ro Ivanov! ...

--Membro de la tribunalo Rankov ...

--Instruisto Markov ...

--Kapitano Sxevronov ...

--Sinjorino tia ... k. t. p.

Post iom, eksciinte, ke Irmov morgaux forveturos al iu vilagxo--ili
decidis iri tien gaste cxe la landlima kapitano.

--Ni prenos mangxajxon kaj trinkajxon ...

--Gxuste la noktoj estas