"... Mi ankoraux ne povas doni al mi kalkulon, kial mi edzigxis entute,
kaj kial nome mi edzigxis je Nevena?

"Kaj eble ne nur mi donas al mi tiun cxi demandon kaj gxi okazas kiam
plu ne estas tiel facile por detrui tiun 'bonvolan kontrakton'. Nevena
ankaux, mi estas certa, ne povus respondi al mi, kial sxi preferis min
pli ol la aliajn. Sxi, certe, diros al mi: la destino de la sorto estis
tia. Kaj mi pensas, ke ni vane enmiksas Dion kaj la sorton en niajn
aferojn, kie estas bezone kaj kie ne. Cxio estas okazo: okaze niaj
patroj renkontigxis kun niaj patrinoj kaj ni aperis en tiu cxi mondo ...
okaze ni ankaux mortos de iu malvarmumo ... okaze ni farigxas jugxistoj,
aux krimuloj ... okaze edzigxas unu je Maria, alia je Stefania, tria je
Nevena; kaj poste ni konsolas nin, ke ni estis speciale naskitaj unu por
la alia. Edzigxinte, al mi ecx en la kapo ne venis dauxrigi la homan
genton, mi ecx ne havis la deziron transdoni al mia posteularo mian 'mi'.

"La penso felicxigi Nevena'n ankaux malmulte min okupis.

"Eble mi esperis trovi almenaux mian personan felicxon en cxi tio?
Apenaux. Ekposedi amantan, virgan junulinon, al mi estis konate ankaux
pli frue. Kaj Nevena ne estis el tiuj, kiuj donas ion novan,
neordinaran, 'extra fin', en tiuj gxuadoj, cxu fizikaj, cxu aliaj. Sed
kial en tia okazo mi edzigxis je sxi, kaj ne je iu alia? Kial? Kial ni
acxetas de tiu cxi magazeno, kaj ne de la alia? He tial! Ni ecx ne donas
al ni cxi tiun demandon. Eble la parenceco de l'animoj? Interkompreno
reciproka? Iuj komunaj gxojoj, malgxojoj, ideoj?--Tute ne, kaj certe
sekve de tiu momenta ekflamigxo de l'organismo, kiu ne povas indiferente
toleri la proksimecon de bela korpo. Gxin havi senpune mi povis nur per
la edzeco. Nevena ne povis esti acxetita per mono, kaj sxi ne estis el
tiuj kreitajxoj, kiuj sin donas, cxar ili amas. Kison sen permeso sxi
konsideris kiel krimon ... Parenceco de animoj? Kia ironio! Se morgaux
mi rakontus detale al sxi mian tutan biografion, elmontrus al sxi miajn
vidpunktojn pri vivo, pri virino, pri edzeco ... kaj malkovrus al sxi
tiun anguleton de mia animo, kiun sxi ne konas kaj kien mi ne enlasas
sxin--inter ni malfermigxus abismo kaj ni terure aux konsterne demandos
nin: 'Kaj kiel ja en tiu okazo ni vivas kune?' ... Jen kial estas pli
bone, ke ni fermu la sekretojn de l'animo kaj iliajn sxlosilojn jxetu en
la maron. Mangxi kune, dormi, interparoli pri tio cxi kaj tio, esti
trankvilaj kaj nin konsoli, ke ni e