inovski.

--Kiel vi vidas, ni bredas ne nur porkojn, li diris ridetante. La
infanoj cxirkauxiris sian patron kaj scivoleme trarigardadis la
gaston.--Diru "bonan tagon" al la onklo. La infanoj unu post alia
iris cxe Irmov kaj memkontente etendis al li siajn manetojn.

--Belaj, sanaj knabetoj, diris Irmov.

--Ili vivas en plena libereco, kaj la bato estas malpermesita. Ankaux mi
havas principojn. La infano ne devas esti timigita, por ke gxi timu
poste neniun en la vivo. Al instruado apartan emon ili ne havas, kaj mi
ne trolaborigas ilin, sed la gimnazion ili finos cxiuj, kaj poste ni
disigos la sxafojn de l'kaproj. Unujn mi sendos eksterlanden, la aliajn
mi lasos cxe mi, nur ne oficistoj--ili ne bezonas, mi de nun difinis la
pension de cxiu.

--He, Ivancxjo, venu cxi tien.

Unu el la infanoj proksimigxis al la patro.

--Ivancxjo, cxu ci volas esti oficiro?

--Mi ne volas, pacxjo.

--Kaj oficisto?

--Ne.

--Kaj instruisto?

--Ne, pacxjo. La instruistoj marsxas kun dissxiritaj pantalonoj.

--Kaj kia ci volas farigxi?

--Komercisto, pacxjo, kiel ci.

--Kial?

--Cxar cxiuj venos al mi peti monon, sed mi al neniu donos.

Linovski ekridetis, kaj Irmov malafabligxis.

--Nun, infanoj, for de cxi tie! ekparolis Linovski, hodiaux vi mangxos
en via cxambro, kaj posttagmeze Petro veturigos vin al la farmo.
Cxu vi volas?

--Ni volas, ni volas ... kaj post nelonge la infanoj malaperis
en la koridoron.

--Disciplino kaj humaneco ... sen perforto kaj sen sentimentaleco.

--Cxu vi scias, ke via edukado estas iom originaleta, vi mortigos en la
infanoj cxian homecon. Cxu de nun vi preparas ilin por procenteguloj?

--Dauxrigu, dauxrigu ... ni konas tiujn teoriojn, ni mem pro ili
baldaux estus restinta sur la strato, se ni ne estus forlasinta ilin
gxustatempe. Cxiuokaze, kia ajn mi estu, mi kredas, vi konsentos, ke
mi ne deziras malbonon al miaj propraj infanoj.

--Jes, sed via teorio estas falsa. La vivo malvarmigos la plej
sentimentalajn junulojn, kaj pro tio ne estas necesa speciala lernejo.
Kaj se vi jam nun komencas veki cxe ili tiujn instinktojn, ili farigxos
sovagxbestoj--kanibaloj.

--Mi ne preparas ilin por misiistoj. La vivo estas bestomontrejo kaj, se
vi min demandas, mi ne povas kompreni, por kiu vi skribas viajn dramojn.
Mi legis kelkajn el ili kaj unu mi vidis sur la scenejo. Kaj, vere diri
al vi, mi ne povis kompreni, kiel sagxaj homoj esperas, ke kiam ajn, kie
ajn, alvenos tiu regno, pri kiu vi