e mi analizas miajn bonfarojn kaj
pensojn, kiel ankaux la plej abomenindajn kaj ecx krimajn ... kaj tiajn
mi havas multajn, tre multajn ... al mi estas tiel agrable, kiam mi
kaptas min mem en iun akran malnoblajxon, kiun mi penas kasxi per
diversaj belsonaj nomoj ... kaj antaux la homoj, kompreneble, mi
preskaux cxiam sukcesas en cxi tio. Homo estas tiel kredema, li tiel
kredas la bruon de belaj vortoj! Sed en soleco kun mi mem, de tiu plej
interesa en la mondo _tete a tete_ mi elfosas el la fundo de mia
animo la plej kasxitan abomenajxon kaj gxin metas tien cxi en la
registrolibron de mia kalkulo.

"Mi havas pasian deziron observi min kaj trasercxi en mia pasinteco, kia
ajn gxi estu kaj precipe tial, cxar mi rimarkas, ke oni min opinias ne
tia, kia mi estas ... Min cxiuj opinias, ecx miaj malamikoj, kiel
senriprocxe honesta ... kaj mi uzas mian tutan sagxon, por subteni tiun
cxi opinion. Mi pacigxus kun multaj kulpigoj, sed mi neniam pardonus al
mia amiko, se li aludas ecx ion suspektan pri mia honesteco ... kaj
dume ...

"... Jes, mi denove ripetas, ke cxiu homo havas unu anguleton en la
animo, kien li neniun enlasas, kien ecx li mem enrigardas nekontenta,
cxar nur en tiu cxi anguleto li sin sentas tia, kia li estas ... Aliloke
li ne estas 'li'. Kaj se ni opinias la homon pli bona, aux pensas ke li
povas esti pli bona--gxi estas nur pro tio, ke ni ne konas cxi tiujn
anguletojn de l'animo ... kaj pli bone estas ilin ne koni! ... Mi skribas
cxion cxi tion kun la sola celo--studi min mem ... Okupitaj per la
studado de la vivo kaj de la homoj, ni malmulte konas nin mem ... Mi
volas traesplori mian vivon de l'komenco gxis la fino kaj tiam mia
heredonto aux la posteularo komparu mian personan ekzistadon kaj mian
oficialan biografion kaj vidu, cxu estos io komuna?

"Kelkaj homoj nomas la jxaluzecon nobla sento, aliaj gxin miksas ecx kun
la amo mem.

"Li min jxaluzas, sekve amas!" pensas iu malsagxa virino. "Mi vin
jxaluzas, cxar mi vin amas", trankviligas despoto-edzo sian malfelicxan
duonon, fermante sxin en kagxon.

--Laux mi, la jxaluzeco estas la plej granda malnobleco, kiun povas
manifesti homo. La jxaluzeco de iu viro estas mem-opinio de homo,
kiu imagas al si, ke ekster li la virino nenion bezonas "kiel cxu mi
mem ne suficxas al sxi? kaj sxi ree ne estas kontenta? Kion plu sxi
volas?"--pensas tiaj sinjoroj. Tio estas imago de malsagxulo, kiu
pensas, ke li estas suficxa por plenigi cxiujn malplenajxojn en la vivo