s, ridis, kriis, cxirkauxprenis Marionon, tenis
sxin forte, denove sxin ellasis, falis sur la kolon al sinjoro
Snitchey (pro kio sinjorino Snitchey forte indignis), poste al la
doktoro, poste al sinjoro Britain kaj fine cxirkauxprenis sin
mem, jxetis la antauxtukon trans la kapon kaj ridis kaj ploris
miksite.

Tuj post sinjoro Snitchey unu fremdulo eniris en la gxardenon kaj
restis apud la pordo, ne rimarkata de la aliaj; cxar restis al
ili tro malmulte da libera atento, kaj tiu cxi malmulto sole kaj
tute estis altirita de la gxoja bruado de Clemency. Sxajnis, ke
li ne volas esti rimarkita, sed staris flanke kun mallevitaj
okuloj; kaj lia vizagxo montris malgajan esprimon (kvankam li
cetere estis belfigura sinjoro), kiun la komuna gajeco faris
ankoraux pli falanta en la okulojn.

Nur onklino Martha lin rimarkis kaj tuj aliris al li kaj parolis
kun li. Baldaux poste sxi denove aliris al Marion, kiu kun Grace
kaj kun sia malgranda samnomulino formis cxarman grupon, kaj
murmuretis al sxi ion en la orelon, kio, kiel sxajnis, tiun cxi
surprizis; sed baldaux denove trankviligxinte, sxi alproksimigxis
kun la onklino al la fremdulo kaj komencis interparolon kun li.

"Sinjoro Britain," diris la advokato kaj eltiris advokate
elrigardantan paperon el la posxo, "mi deziras al Vi felicxon. Vi
estas nun la sola kaj plena proprulo de la libera posedajxo, kiun
Vi gxis nun havis en farmo kiel koncesiitan drinkejon konatan sub
la nomo 'Kribrilo de muskato'. Via edzino perdis domon per mia
kliento sinjoro Michael Warden kaj ricevas nun novan per li. Mi
havos la plezuron en tiuj cxi tagoj al la elekto peti pri Via
vocxo."

"Cxu gxi farus diferencon en la vocxo, se la elpendajxo estos
sxangxita, sinjoro?" demandis Britain.

"Tute ne," respondis la advokato.

"En tia okazo," diris sinjoro Britain kaj donis al li returne la
dokumenton de donaco, "aldonu ankoraux la vortojn 'kaj
fingringo', kaj mi volas la ambaux sentencojn pendigi en la
logxejo anstataux la portreto de mia mastrino."

"Kaj al mi," diris vocxo post li -- gxi estis la fremdulo,
Michael Warden -- "la enhavo de tiu sentenco alportu servon.
Sinjoro Heathfield kaj doktoro Jeddler, mi povus al Vi ambaux
alporti grandan doloron. Ke tio cxi ne farigxis, ne estis mia
merito. Mi ne volas diri, ke mi je ses jaroj estas pli sagxa aux
pli bona. Sed en cxiu okazo mi tiel longe pentis. Mi ne havas
pretendon je indulga agado de Via flanko. Mi malbonuzis la
gastamon de Via domo kaj