eer, bleef
het fregat dezelfde snelheid behouden zonder een vadem te winnen. Het
was vernederend voor een van de snelste schepen der Amerikaansche
vloot. Doffe woede bezielde de equipage; de matrozen scholden op
het monster, dat overigens zich niet verwaardigde eenig antwoord te
geven. Kapitein Farragut trok niet alleen aan zijn baard, maar hij
kauwde er op. Hij riep den machinist nog eens.

"Hebt gij de hoogste drukking?" vroeg de kapitein driftig.

"Ja kapitein," antwoordde de machinist.

"En zijn de veiligheidskleppen belast?"

"Tot op 6-1/2 atmosfeer."

"Belast ze tot op tien atmosferen!"

Dit was een echt Amerikaansch bevel; op den Mississippi zou men niet
anders gehandeld hebben om een concurrent vooruit te komen.

"Weet gij wel Koen," zeide ik tegen mijn trouwen knecht die naast
mij stond, "dat wij waarschijnlijk in de lucht zullen vliegen?"

"Zooals mijnheer belieft!" antwoordde Koenraad.

Welnu, ik moet bekennen, dat het mij niet onaangenaam was, deze kans
te loopen.

De kleppen werden belast, de fornuizen werden volgepropt met kolen;
de wind vangers wierpen stroomen lucht in de machinekamer; de snelheid
van de Abraham Lincoln werd nog grooter. De masten trilden over hunne
geheele lengte, en de schoorsteenen konden ter nauwernood de dikke
rookwolken den doorgang verschaffen.

De log werd ten tweeden male uitgeworpen.

"Hoeveel, stuurman?" riep de kapitein.

"19,3 kilometer, kapitein!"

"Stook op!" beval Farragut.

De machinist gehoorzaamde; de manometer teekende tien atmosferen;
maar de visch schoot ook vooruit, want zonder moeite liep hij ook 19,3
kilometer. Welke jacht! Neen, ik ben niet in staat om de ontroering
te beschrijven, welke mijn geheele lichaam deed trillen. Ned Land
was op zijn post met de harpoen in de hand. Verscheidene malen liet
het dier zich naderen.

"Wij halen hem in! Wij halen hem in!" riep Ned, maar op het oogenblik
dat hij wilde werpen, zwom het dier vooruit met eene snelheid, welke ik
op niet minder dan dertig kilometer in het uur schatte. En zelfs toen
wij ons maximum van snelheid bereikt hadden, stak het den draak met het
fregat, door er om heen te zwemmen! Een kreet van woede ontsnapte ons.

Om twaalf uur waren wij niet verder dan om acht uur 's morgens. Toen
besloot kapitein Farragut andere middelen aan te wenden.

"Zoo," zeide hij, "loopt dat beest sneller dan de Abraham Lincoln,
dan zullen wij eens zien of het onze puntkogels vooruit blijft. Mannen
aan het