e, kara benata patro, estis mi.

LA CXAMBELANO

Vi? Do ambaux! Kunaj en komploto; malantaux mia dorso! Jen delikate!

TORA

Ho, patro, se vi scius --

LA CXAMBELANO

Ho, mi certe scias; pli ol suficxas; multe pli!

(_Doktoro Fjeldbo_ venas de la fono.)

FJELDBO

Bonan tagon, sinjoro cxambelano! Bonan tagon, frauxlino.

LA CXAMBELANO

(dauxre pasxadas tien kaj reen) Nu, cxu tie vi estas, -- vi fatalulo --

FJELDBO

Jes, estis ege malagrabla okazajxo.

LA CXAMBELANO

(rigardas tra la fenestro) Cxu vi tamen tiel pensas?

FJELDBO

Mi kredas, ke vi estas rimarkinta, kiel mi la tutan tempon tenis la
okulon sur Stensg[*a]rd. Malfelicxe, kiam mi auxdis ke oni ludus
garantiajxojn, mi pensis ke ne estis iu dangxero --

LA CXAMBELANO

(stampfas la plankon) Ridindigxi de tia afektulo! Kaj kion do miaj
gastoj estas imagintaj pri mi? Ke mi estus suficxe fia por voli
acxeti tiun personon, tiun -- tiun --, kiel Lundestad nomas lin!

FJELDBO

Jes, sed --

TORA

(nerimarkite de la patro) Ne parolu!

LA CXAMBELANO

(post mallonga pauxzo li turnas sin al _Fjeldbo_) Diru al mi
sincere, doktoro, -- cxu mi estas pli stulta ol la plimulto de aliaj
homoj?

FJELDBO

Kiel vi povas demandi tiel, sinjoro cxambelano?

LA CXAMBELANO

Sed kiel povis do okazi, ke mi versxajne estis la sola, kiu ne
komprenis, ke la damnita parolado estis adresata al mi?

FJELDBO

Cxu mi diru al vi?

LA CXAMBELANO

Jes, kompreneble vi faru.

FJELDBO

Estas pro tio, ke vi mem vidas vian pozicion cxi tie en la vilagxaro
per aliaj okuloj, ol la cetera popolo faras.

LA CXAMBELANO

Mi konsideras mian pozicion, kiel mia beata patro konsideris sian
pozicion cxi tie. Al mia beata patro oni neniam estus kuragxinta
regali tiajxon.

FJELDBO

Via beata patro ja mortis proksimume je la jaro 1830.

LA CXAMBELANO

Nu ja; Multo dissolvigxis post tiu tempo. Tamen mi mem kulpas. Mi
miksis min tro multe kun tiuj ordinaruloj. Tial mi devas rezigne
akcepti esti metata flanke de bienulo Lundestad!

FJELDBO

Nu, honeste dirite, mi ne vidas iun malaltigxon en tio.

LA CXAMBELANO

Ho, vi bone komprenas min. Kompreneble mi ne insistas pri ia nobleco,
aux pri titoloj aux tiajxoj. Sed tio kion mi honoras, kaj tio kion mi
postulas ke aliuloj honoru, tio estas tiu en nia familio heredita
honesteco tra la tuta parencaro. Estas _tio_ pri kio mi pensas, ke
kiam oni, kiel Lundestad, intervenas en la publikan vivon, tiam oni
ne povas k