sxi tute malaperus?

VARTISTINO. Dio gardu; -- tute malaperus!

NORA. Auxskultu, diru, Anne-Marie, -- mi ofte pensis pri tio, --
kiel via koro povis elteni forsendi vian infanon al fremduloj?

VARTISTINO. Sed tion mi ja devis fari por nutri etan Nora.

NORA. Jes, sed ke vi tion _volis_?

VARTISTINO. Kun sxanco por tiel bona okupo? Malricxa knabino
trafita de misfortuno devas esti kontenta. Cxar la malbona ulo
faris ja nenion por mi.

NORA. Sed via filino vin certe forgesis.

VARTISTINO. Ho ne, sxi ne forgesis. Sxi skribis al mi je sia
konfirmacio kaj ankaux kiam sxi edzinigxis.

NORA (cxirkauxbrakas sxian kolon). Vi maljuna Anne-Marie, vi
estis bona patrino por mi dum mi estis infano.

VARTISTINO. Kompatinda Nonjo havis ja neniun alian patrinon.

NORA. Kaj se la etuloj neniun alian havus, mi certe scias, ke vi
volus --. Bla, bla, bla. (malfermas la skatolon) Eniru al ili.
Nun mi devas -- -- Morgaux vi vidos kiel cxarma mi farigxos.

VARTISTINO. Jes certe, neniu en la tuta balo estos tiel cxarma
kiel sinjorino Nora. (eniras la maldekstran cxambron)

NORA (komencas elpreni el la skatolo, sed baldaux forjxetas
cxion). Ho, se mi kuragxus eliri. Se nur neniu venus. Se nur ne dume
okazus io hejme. Stulta babilajxo; neniu venos. Nur ne pensi. Brosi
la mufon. Delikataj gantoj, delikataj gantoj. For el la pensoj!
For, for! Unu, du, tri, kvar, kvin, ses -- (krias) Jen, tie ili
venas -- (al la pordo, sed haltas sendecide)

(_Sinjorino Linde_ eniras el la antauxcxambro, kie sxi
demetis siajn supervestojn)

NORA. Ho, cxu estas vi, Kristine. Neniu alia tie ekstere? -- Kiom
bone ke vi venis.

LINDE. Mi auxdis, ke vi venis demandi min.

NORA. Jes, mi jxus preterpasis. Estas io pri kio vi nepre devas
helpi min. Ni sidigxu cxi tie sur la sofo. Jen. Okazos maskeradobalo
morgaux vespere supre cxe la geedzoj konsulo Stenborg, kaj nun
Torvald volas, ke mi estu fisxista knabino el Napolo, kaj ke mi
dancu Tarantelon, cxar gxin mi lernis en Kapreo.

LINDE. Jen, jen! Vi faros veran prezentadon?

NORA. Jes, Torvald diras, ke mi devas. Jen, la kostumo; Torvald
tie en Napolo kudrigis gxin por mi; sed nun cxio estas tiel
dissxirita, ke mi tute ne scias --

LINDE. Nu, tion ni baldaux ordigos; estas ja nur la garnajxo, kiu
iom malfiksigxis. Kudrilon kaj fadenon? Jen ni ja havas kion ni
bezonas.

NORA. Ho, kiom afabla vi estas.

LINDE (kudras). Do vi maskovestos vin morgaux, Nora? Sciu, -- tiam
mi venos momenton por vidi vi