. Jes, li estas.

LINDE. Kaj havas neniun prizorgendan?

NORA. Ne, neniun; sed --?

LINDE. Kaj li vizitas vin cxi-hejme cxiun tagon?

NORA. Jes, kiel vi auxdas.

LINDE. Sed kiel povas tiu bonkonduta sinjoro tiel persiste
altrudi sin?

NORA. Mi vin tute ne komprenas.

LINDE. Ne sxajnigu, Nora. Cxu vi opinias, ke mi ne komprenas, de
kiu vi pruntis la mil ducent talerojn?

NORA. Cxu vi estas freneza? Ion tian imagi! Unu el niaj amikoj,
kiu vizitas nin cxiun opan tagon! Kia terure gxena situacio tio
estus?

LINDE. Do vere ne li?

NORA. Ne, mi certigas al vi. Neniam ecx momente povus veni al mi
en la kapon --. Tiam li ankaux ne havis monon por pruntedoni; nur
longe poste li heredis.

LINDE. Nu, tio, mi opinias, estis bonsxanco por vi, mia kara
Nora.

NORA. Ne, vere ne; neniam venus al mi en la kapon peti doktoron
Rank --. Cetere mi estas tute certa, ke se mi demandus lin --

LINDE. Sed tion vi kompreneble ne faros.

NORA. Kompreneble ne. Sxajnas al mi, ke mi ne bezonas timi, ke
tio farigxus necesa. Sed mi estas tute certa, ke se mi parolus al
doktoro Rank --

LINDE. Malantaux la dorso de via edzo?

NORA. Mi devas liberigi min el tio alia; ankaux tio estas
malantaux lia dorso. Mi _devas_ liberigi min el tio.

LINDE. Jes ja, tion mi ankaux hieraux diris; sed --

NORA (pasxadas sur la planko). Viro pli bone ol virino
manipulas tiajxojn --

LINDE. La edzo, jes.

NORA. Babilacxo. (haltas) Kiam oni pagas sian tutan sxuldon, tiam
oni ja rericevos la ateston?

LINDE. Kompreneble, jes.

NORA. Kaj oni povas dissxiri gxin en cent mil pecetojn kaj
forbruligi gxin, -- la abomenan, malpuran paperon!

LINDE (rigardas sxin atente, formetas la kudrajxon kaj starigxas
malrapide). Nora, vi kasxas ion por mi.

NORA. Cxu tiel mi aspektas?

LINDE. Io okazis al vi post hieraux matene. Nora, kio estas?

NORA (proksimigxas al sxi). Kristine! (auxskultas) Ts! Torvald
nun venis hejmen. Jen; sidigu vin cxe la infanoj dume. Torvald ne
toleras vidi tajlorajxon. Petu al Anne-Marie helpi vin.

LINDE (kolektas kelkajn el la ajxoj). Nu jes, sed mi ne foriros
de cxi tie, antaux ol ni sincere interparolis.

(Eliras maldekstren; samtempe _Helmer_ envenas el la
antauxcxambro)

NORA (renkontas lin). Ho, kiom mi atendadis vin, kara
Torvald.

HELMER. Cxu estas la kudristino --?

NORA. Ne, estas Kristine, sxi helpas min pretigi mian kostumon.
Imagu kiom belaspekta mi estos.

HELMER. Jes, cxu ne estis sukcesa ideo de mi