ceteraj kultanoj. Efektive, ankoraux hodiaux ekauxdigxas
foje en trankvilaj dimancxaj matenoj en tiu pregxejo strangaj
tremajxoj kaj ecx duonmejlon for, cxe la kontrauxflanka bordo
de la muellageto, auxtentaj postrestintaj sonajxoj antauxe
elirintaj, lauxonidire, la nazon de Ikabodo Gruo.

Tial pere de diversaj etaj improvizadoj efektivigitaj en tiu
genia maniero kutime nomigxanta "per kurbo aux per zigzago",
la digna pedagogo suficxe tolereble sukcesis, spertante, laux
la opinio de cxiuj nenion sciantaj pri mensa laboro, placxege
facilan vivon.

Kutime, la lernejestro estas viro al kiu atribuas ioman gravon
la logxantinoj de kampara najbarejo. Tiuj lin taksas kiel
specon de senokupa gxentilhoma persono kies gusto kaj atingoj
ege superas tiujn de la krudaj kamparaj amkandidatoj kaj kies
scion superas nur tiu de la pastoro. Lia alveno tial emas
estigi nemalmultan eksciton cxe kampara biendoma tetablo kaj la
alporton de preterkutima plado da kuketoj aux dolcxajxoj povas
okazigi la prezentadon de argxenta tekrucxo. Nia literaturulo
tial precipe felicxigxis cxirkauxate de la ridetaj vizagxoj de
la tiukamparaj frauxlinoj. Kiom li kavalirumis por ili en la
pregxeja antauxkorto inter dimancxmatenaj Diservoj, kolektante
por ili vinberojn kreskantajn sur sovagxaj vitoj superfluantaj
en la apudaj arboj; deklamante por ilin distri cxiujn epitafojn
encxizitajn sur la tombosxtonoj; aux promenante kun tuta aro da
ili lauxborde de la apude situanta muellageto. Intertempe la
pli timidaj kamparbuboj postrestis sxafhezitege, enviante liajn
superajn elegantecon kaj lertecon.

Pro sia duonvagabonda vivstilo li estis krome speco de
vojagxanta jxurnalo, transportante de domo al domo la tutan
repertuaron da lokaj klacxajxoj. Rezulte, oni cxiam salutis
kontente lian alvenon. Aldone, la virinoj lin estimis kiel homon
de granda scio cxar li jam tralegis la kompletan enhavajxon
de pluraj libroj. Ekzemple, li majstre konis la historion de
Nov-Anglia sorcxarto verkitan de Kotono Matero. Tiurilate, li
rigore kaj forte kredis je la koncerna scienco.

Li estis, efektive, malkutima miksajxo da etkvanta sagxeco kaj
simpla kredemo. Lia apetito pri mirindajxoj kaj lia kapablo ilin
digesti egale eksterordinaris, pligrandigxinte ambauxe pro lia
logxado en tiu sorcxita regiono. Nenia rakonto tro krudis nek
tro egis por lia ampleksa naiveco. Ofte placxis al li, je la
fino de la instrutago, etendigxi sur la abunda trifolitavolo
lauxiranta la rivereton