preter la limojn de
sia bieno, sed ene de tiuj limoj cxio estis komforta, felicxa
kaj bonfarta. Li kontentis sed ne fieris pri sia ricxeco. Lin
gxojigis ne la stilo sed male la abundo de lia vivkapablo.

Lia bieno situis surborde de Hudsono-Rivero en unu el tiuj
verdaj, sxirmataj, fekundaj kasxejoj en kiuj tiel gxojas
enhejmigxi Nederlandaj kultivistoj. Grandega ulmo etendis siajn
largxajn brancxojn super gxi. Cxebaze de la ulmo suprenbobelis
fonto de la plej milda kaj dolcxa akvo, plenigante etan puton
konsistantan el barelo, tiam forfluetante scintilante tra la
herbo gxis najbara rojo antauxensaltetanta inter alnoj kaj
nansalikoj.

Proksimege al la logxdomo staris vasta labordomo kapabla funkcii
kiel pregxejo kaj de kiu cxiu fenestro kaj cxiu nicxo preskaux
eksplodis pro ties pleniganta enhavajxo da farmbientrezoroj. La
drasxilo sonoradis cxi-ene de mateno al nokto. Diversspeciaj
hirundoj vagflugetis pepante inter la tegmentaj aleroj, preskaux
ilin tusxante. Gxuis la surtegmentan sunbrilon vicoj da
kolomboj, el kiuj kelkaj rigardis la cxielon unuokule, kvazaux
kontrolante la veteron, dum aliaj kasxis la kapon subflugile aux
enbruste kaj ceteraj, pufigxante kaj rukulante, riverencadis
antaux siaj inoj.

Glathauxtaj malgraciaj porkegoj gruntis en la trankvilo kaj
abundo de sia enfermejo el kiu provekskursis hazardamomente
trupoj da sucxporkidoj, kvazaux flaretante la aeron. Eleganta
eskadro da negxkoloraj anseroj vagnavigadis sur apuda lageto,
konvojante tutajn flotojn da anasoj. Regimentoj da meleagroj
cxirkauxpromenis glugluante en la korto kaj gvinbirdoj vagadis
inter ili plendante, same kiel malbonhumoraj dommastrinoj,
kun malafabla, malkontenta grakado. Antaux la bestodoma
pordo paradis estimata virkoko, modela edzo, batalisto kaj
altranga sinjoro, sonigante siajn brilpoluritajn flugilojn
kaj kokerikante pro profundakoraj fiero kaj gxojo, foje
dissxirante la teron perpiede, tiam malavare alvokante sian
cxiam malsatan familion de edzinoj kaj idoj, ilin invitante gxui
jxus malkovritan bongustan mordajxon.

La busxo de la pedagogo salivis dum li spektadis tiun luksan
promeson de ricxega vintra nutrajxo. En sia anticipe malsata
imago li bildigis cxiun rostoporkon vagkurantan kun enstomaka
pudingo kaj enbusxa pomo. La kolombojn lia imago enlitigis en
komfortan torton kaj sxirmigis sub flankovrilo. La anseroj
nagxis en sia propra viandosauxco. La anasoj poduigxis komforte
entelere, kiel komfortaj geedzaj paroj,