tigi Pafilpulvon per
kaskadajxo da man- kaj piedbategoj, dezirante per subita movigxo
preterkuregi sian kunulon, sed la fantomo subitmovigxis samritme
kiel li. Tial kune ili ekkuregis, vole malvole, dum sxtonoj
forflugetis kaj fajreroj ekbruletis je cxiu salto. La malpezaj
vestajxoj de Ikabodo flirtadis en la aero dum li etendis sian
longan, magran korpon super la kapo de sia cxevalo pro sia avida
deziro forfugxi.

Ili nun atingis la vojon kiu flankenturnigxas en la direkto al
Dorm-Valeto. Tamen Pafilpulvo, lauxsxajne sorcxite per demono,
anstataux resti survoje, turnigxis kontrauxdirekten kaj plongxis
impete lauxdeklive, descendante malrektaflanke. Tiu vojo trairas
sablan kavajxon ombratan de arboj dum preskaux kvaronmejlo, kie
gxi transiras la ponton tiam faman en lokaj fantomrakontoj kaj
aliflanke de kiu suprensxvelas la verda monteto sur kiu staras
la kalkolaktita pregxejo.

Gxis nun la paniko de la cxevalo havigis al gxia malcerta
rajdanto sxajnan avantagxon en la konkurso. Bedauxrinde jxus
kiam li atingis la mezan punkton de la kavajxo, la selzono
cedis kaj li sentis gxin forgliti de sub li. Li mankaptis gxin
perpomele kaj strebis gxin reteni surcxevale, tamen sensukcese.
Restis al li nur suficxe da tempo por cxirkauxbraki la kolon de
multagxa Pafilpulvo antaux ol la selo terenfalis kaj li auxdis
sian postkuranton gxin treti subpiede.

Dummomente trapasis lian menson timo pri la kolero de Johano
Van-Ripero cxar estis la dimancxa selo de tiu. Al la momento
tamen maltauxgis etaj timoj. La koboldo postkuris lin
proksimegdistance kvazaux preta ekrajdi lian postajxon mem
kaj, estante malbonlerta cxevalisto, li spertis grandan gxenon
penadante reteni sian sidpozon. Foje li glitis unuflanken;
alifoje, aliflanken. Multfoje li sidsaltis sur la alta kresto de
la cxevala spino kun tiom da fortego ke li timis sperti tujan
tiean korpofendigxon.

Malfermajxo en la arboj nun kuragxigis lin esperi ke la pregxeja
ponto proksimas. La sxanceligxanta reflekto de argxenta stelo en
la rojo sciigis al li ke li ne eraras. Li vidis la murojn de la
pregxejo lumetantajn malhele sub la foraj arboj. Li memoris la
lokon kie malaperis la fantoma kontrauxstaranto de Bromo Ostaro.
"Se mi nur sukcesos atingi tiun ponton," pensis Ikabodo, "mi
estos sekura."

En tiu momento li auxdis la nigran cxevalon anhelantan kaj
blovantan malantaux li. Li ecx kredis senti gxian varman
spiradon. Novfoja konvulsia piedbato en la riparon kaj multagxa
Pa