alo pro kiu ni nur
malofte auxdas pri fantomoj escepte kiam temas pri niaj de longe
enlogxataj Nederlandaj komunumoj.

La tuja kauxzo tamen--la ofteco de supernaturaj rakontoj
en tiuj lokoj--atribueblas sendube al la proksimeco de
Dorm-Valeto. Kontagxon alportis la aero mem elblovanta tiun
hantejon. Gxi elspiris etoson de revoj kaj fantazioj infektantan
la tutan landon. Pluraj Dorm-Valetanoj partoprenis en la
cxe-Van-Tasela festo kaj, kiel kutime, disrakontis siajn
sovagxajn kaj mirindajn legendojn. Multaj mornaj historietoj
raportigxis pri funebraj procesioj, okazintaj kun malgajaj
ploregoj kaj plendoj proksime al la arbego, ankoraux staranta
en la najbarejo, kie la bedauxrinda Majoro Andreo punmortis.
Ankaux iom menciigxis la virino vestita en blanko kiu hantis la
senluman ravineton cxe Korak-Rokego kaj ofte auxdigxis kriegante
en antauxsxtormaj vintronoktoj, pereinte tie en la negxo.
Plejparte tamen temis kutime en la rakontoj pri la plej sxatata
fantomo de Dorm-Valeto, la senkapa rajdanto, kiu auxdigxis
plurajn fojojn tre lastatempe, patrolante la kamparon kaj,
lauxraporte, sxnurante sian cxevalon cxiunokte inter la tomboj
de la pregxeja antauxkorto.

La izolita situloko de la pregxejo, ekde cxiam versxajne, igas
gxin sxatata hantejo de cxagrenitaj spiritoj. Gxi staras sur
altajxeto, cxirkauxate de robinioj kaj altegaj ulmoj, de inter
kiuj gxiaj decaj, kalkolaktitaj muroj elbrilas modeste, kiel
Kristana pureco transbrilanta la rulkurtenojn de la dormcxambro.
Malkruta deklivo descendas de gxi gxis argxenta akvotavolo
cxirkauxlimigata de altaj arboj inter kiuj povas ekvidigxi la
bluaj montetoj de Hudsono-Rivero. Rigardante gxian gazonkorton
kie la sunradioj sxajnas dormadi tiom trankvile, oni povus
supozi ke tie almenaux la mortintoj rajtas ripozi en paco.

Unuflanke de la pregxejo etendigxas largxa boskovaleto laux
kiu granda rojo bruegas inter rompitaj rokoj kaj trunkoj
de falintaj arboj. Super profunda, nigra parto de la rojo,
ne malproksime disde la pregxejo, lignoponto antauxatempe
transjxetigxis. La alvenvojon kaj la ponton mem superpendantaj
arboj dense ombradis, volvante tiulastan en malhelo ecx dumtage
sed estigante timigan nigregon dumnokte.

Cxi-tiu estis unu el la plej sxatataj hantejoj de la senkapa
rajdanto kaj la loko kie li la plej ofte renkontigxis. Oni
rakontis la sperton de Multagxulo Brauxvero, la plej hereza
el la prifantomaj malkredantoj. Li renkontis la rajdanton
revenante de vizito al