n la puco de rugxaj kapsikoj.

Duonaperta pordo povigis lin ekvideti la gastosalonon kie la
unglegpiedaj segxoj kaj malhelaj mahagonaj tabloj brilis kiel
speguloj. Moreloj kaj gxiaj kunfunkciaj sxovelilo kaj prenilo
scintilis de sub sia asparagfilika kovrilo. Falsorangxoj kaj
konkoj ornamis la kamenbreton. Super gxi pendis diverskoloraj
surfadenaj birdovoj. Grandega strutovo pendis deplafone en
la mezo de la cxambro. Tra intence malfermita pordo angula
sxranko elmontris abundan trezoron da malnovaj argxentajxoj kaj
bonriparitaj fajencoj.

De la momento kiam Ikabodo ekvidis tiun placxegan areon
finhaltis lia mensa paco kaj ekfarigxis lia ununura celo la
eltrovo de rimedo sin amigi de la senegala Van-Taselo-filino.
Por sukcesigi tiun entreprenon tamen li spertis pli da
malfacilajxoj ol la hazardo kutime spertigis al Mezepokaj prodoj
kiuj plejofte devis batali gigantojn, sorcxistojn, fajrspirajn
drakojn kaj ceterajn tiajn facile venkotajn malamikojn,
malfermante sian vojon tra nuraj fer-kaj-latunpordegoj kaj
diamantosxtonaj muroj gxis la kastela fortikajxo kie enfermigxis
la celulino de lia koro: cxion kion li sukcesigis tiel facile
kiel viro trancxanta gxiscentre Kristnaskan torton post kio la
savita damo senescepte konsentis edzinigxi kun li.

Ikabodo, tute kontrauxe, devis venki la koron de kampara
koketulino vaganta en labirinto da kapricoj kaj apetencoj cxiam
starigantaj novajn gxenojn kaj malhelpojn. Kaj li devis alfronti
armeon da timigaj karno-kaj-sangaj kontrauxstarantoj kaj abundon
da kamparaj amkandidatoj atakantaj cxiun enirejon al sxia koro,
sin okulkontrolantaj zorge kaj kolere unu la alian, sed pretaj
kunligi siajn potencojn kontraux cxiu nova konkursanto.

Inter tiuj la plej imponega estis solidkorpa, brubusxa, ludvola
homo nomigxanta Abrahamo, aux, laux la Nederlanda mallongigo,
Bromo Van-Brunto, heroo de la cxirkauxanta regiono kiu resonis
per raportoj pri liaj atingoj de fortiko kaj kuragxo. Li estis
largxsxultra kaj duoble artikita, havis mallongan nigran
bukloabundan hararon kaj krudan sed ne malplacxan vizagxon
elmontrantan miksajxon da gxojo kaj aroganteco. Pro sia Herkula
korpoframo kaj korpomembra potencego li kromnomigxis Bromo
Ostaro kaj tiel lin identigis cxiuj.

Li renomis pro siaj grandaj scio kaj lerto pri rajdado, havante
tiom da surcxevala rajdkapablo kiel Tataro. Li superis okaze
de cxiuj konkursoj kaj kokbataloj. Kun la supereco kiun akiras
korpa fortiko en kamparaj komunumoj li