Dorm-Valeto kaj devis ekrajdi samcxevale
malantauxdorse de la fantomo. Ili galopis traarbuste-trapteride,
transmontete-transmarcxe, gxis atingi la ponton. Tie subite
la rajdanto aliigxis en skeleton, jxetis la maljunulon en la
rojon kaj foriris en fulmo kaj tondro, sin lancxante super la
arbosuprajxojn.

Tuj egalis tiun rakonton tri mirindaj aventuroj de Bromo Ostaro,
kiu primokis la galopantan Heson, dirante ke tiu estas nomada
cxarlatano. Li deklaris ke kiam li revenis unu nokton de najbara
vilagxo Singo-Singo kaj kiam devancis lin tiu noktomeza trupano,
li proponis vetrajdi kun tiu kontraux bovlo da puncxo. Li aldone
raportis ke li gajnintus la veton, cxar Cxioriskulo nepre venkis
la koboldcxevalon. Tamen kiam ili atingis la pregxejan ponton,
la Heso kabeis kaj malaperis en eka fajrbrilo.

Cxiuj tiuj raportajxoj, rakontite en tiu dormema subtono kun kiu
homoj parolas en la malhelo, dum la vizagxoj de la auxskultantoj
nur foje kaj refoje ricevis hazardan reflekton de la ekbrilo de
iu pipo, penetris profunde en la menson de Ikabodo. Li respondis
reciproke per longaj eltiroj prunteprenitaj de lia netaksebla
auxtoro Kotono Matero, kaj aldonis multajn mirindajn eventojn
okazintajn en lia denaska sxtato Konektikuto kaj timigajn
vidajojn kiujn li spertis dum siaj cxiunoktaj piedpromenadoj en
Dorm-Valeto.

Nun la festeno finigxis. La maljunaj kultivistoj kunigis
siajn familiojn en siaj cxaroj kaj auxdigxis dum kelke da
tempo veturante klakante laux la valetaj vojoj kaj trans la
forajn montetojn. Kelkaj frauxlinoj rajdis sur kromseloj
malantaux siaj plej sxatataj amkandidatoj, kaj ilia legxerkora
ridado, miksite kun la hufbruo de la cxevaloj, ehxadis laux la
silentaj boskoterenoj, mallauxtigxante pli kaj pli gxis nepra
finauxdigxo--kaj la lastatempa sceno de bruo kaj kapriolado
ekestis silenta kaj dezerta. Ikabodo tamen iom lantis, laux
la kutimo de kamparaj amindumantoj, por interparoli kun la
heredontino, nepre konvinkite nun progresi sur gxissukcesa vojo.

Kio okazis dum la intervjuo mi ne entreprenu diri. Efektive
tion mi ne scias. Mi devas timi tamen ke io misigxis cxar,
post mallonga tempo, li ja ekeliris kun malfelicxa kaj morna
mieno. Ho, tiuj virinoj! Tiuj virinoj! Cxu eblas ke tiu knabino
efektivigis kelkajn koketajn ruzojn siajn? Cxu tio ke sxi
kuragxigis la kompatindan pedagogon estis nura artifiko havanta
la celon certigi venkon kontraux lia rivalo? La respondon nur
Cxielo scias, ne mi! Suficxu diri ke Ik