apablo de la lernejestraj
oreloj perceptis likvajxan apudpontan piedpasxegon. En la
malhela ombro de la bosko, sur la rojrando, li ekvidis gigantan,
misforman, nigran, turegantajxon. Tiu restis senmove sed havis
kuntirigxintan aspekton, kvazaux kolosega monstro preta sin
lancxi kontraux la vojagxanton.

La haroj de la timigita pedagogo elstarigxis surkape pro teruro.
Kion fari? Jam forpasis la oportuno turnigxi kaj forfugxi.
Krome, kiun sxancon li havus eskapi fantomon aux koboldon--se
temis pri tiajxo--povantan surrajdi la flugilojn de la vento?
Tial, estigante ioman pseuxdokuragxon, li demandis balbutante:
"Kiu vi estas?" Nenian respondon li ricevis. Li ripetis la
demandon en ankoraux pli maltrankviltona vocxo. Dauxre okazis
nenia respondo. Novan fojon li piedbatis la flankojn de la
senmova Pafilpulvo kaj, fermante la okulojn, kun senintenca
fervoro ekpsalmis pregxejan himnon.

En tiu momento la timiga ombrajxo ekmovigxis kaj, pergrimpe,
persalte, subite ekstarigxis meze de la vojo. Kvankam la nokto
estis malhela kaj morna, la formo de la nekonatajxo nun iom
konstateblis. Gxi sxajnis esti vastdimensia rajdanto sidanta sur
fortikframa nigra cxevalo. Gxi faris nek minacan geston, nek
afablan inviton, preferante sin apartigi aliarande de la vojo,
antauxentrotante blindaflanke de multagxa Pafilpulvo, kiu nun
renormaligxis post siaj timo kaj obstino.

Ikabodo, al kiu tiu stranga noktomeza kunrajdanto nepre
malplacxis, kaj memorante la aventuron kiun Bromo Ostaro
spertis kun la Galopanta Heso, plirapidigis sian cxevalon,
esperante forlasi la fremdajxon. Ankaux tiu tamen plirapidigis
sian cxevalon, egalante la progreson de Ikabodo. Tiulasta
malrapidigxis, ekpromenadpasxigis sian beston, intencante lanti
malantauxe--la aliulo same agis. Lia koro komencis malfortigxi.
Li ekstrebis reaktivigi sian psalmokantadon sed lia malsekigita
lango algluigxis al lia palato kaj la notoj mortis en lia
gorgxo. En la malbonhumora kaj obstina silento de tiu insista
kunulo kasxigxis io mistera kaj ege timiga. La afero baldaux
klarigxis.

Lauxgrimpante ioman deklivon reliefigantan kontrauxcxielen la
figuron de lia kunvojagxanto, gigante altan kaj envolvitan
en mantelo, Ikabodo hororegis, ekkonsciante ke tiu senkapas.
Lia hororo pligrandigxis kiam li rimarkis ke la mankantan
kapon, anstataux porti gxin sursxultre, la fremdajxo-fremdulo
transportis antaux si sur la selpomelo. La teruro de Ikabodo
atingis senesperan nivelon. Li strebis ins