antagxoj de tiu antauxa versxajne
malpligrandigxis. La cxevalo de Bromo ne plu vidigxis starante
antaux la Van-Tasela domo en dimancxaj vesperoj kaj letala
kverelado estigxis inter li kaj la lernejestro de Dorm-Valeto.

Bromo, kies karaktero ampleksis iomon da kruda kavalireco,
bonvolintus solvi la problemon per aperta militado,
kontrauxstarante aliajn pretendojn pri la damo laux la modo de
tiuj ege koncizaj kaj ege simplaj logikistoj de antikvaj epokoj,
la vagkavaliroj: per vir-kontraux-vira kombato. Sed Ikabodo
tro konsciis pri la supera potenco de sia kontrauxstaranto
por konsenti eniri la batalarenon kun tiu. Li jam subauxdis
fanfaronadon de Bromo laux kiu tiu "refaldos la lernejestron kaj
deponos lin sur breton de lia propra lernejo" kaj li estis tro
singarda por estigi al tiu la okazon.

Estis en tiu obstine paca sistemo iu ege provoka. Restis al
Bromo nenia alternativo krom ekutiligi la provizojn da rustika
sxercado pri kiuj li disponis kaj okazigi krudajn trompludojn
kontraux sia rivalo. Tial Ikabodo farigxis viktimo de kaprica
persekutadkampanjo entreprenita de Bromo kaj lia aro da krudaj
kunrajdantoj. Ili cxagrenadis lian gxis nun pacan estrejon.
Ili sxtopis la fumtubon kaj tiamaniere fumpelis la klientojn
de la kantolernejo. Ili enrompigxis la lernejon dumnokte,
malgraux gxiaj imponegaj fiksfermajxoj (pordo-vimentigoj kaj
fenestropalisoj) kaj tohuva-bohuigis cxion, rezulte de kio la
kompatinda lernejestro komencis opinii ke cxiuj sorcxistinoj
de la lando tie kunvenis. Sed ecx pli gxenis lin tio ke Bromo
elprofitis cxiun oportunon lin ridindigi antaux lia damo.
Ekzemple, tiu havis kanajlan hundon kiun li instruis ploracxi en
la plej absurda maniero kaj prezentis kiel rivalon de Ikabodo
pri la arto de psalmokantado.

La afero antauxenevoluis tiumaniere dum kelke da tempo sen
rezultigi materialan efikon en la relativa situacio de la
kontrauxstarantaj potenculoj. En bela auxtuna posttagmezo,
Ikabodo, spertante penseman humoron, sidis regxpoze sur la alta
skabelo ekde kiu li kutimis superrigardi cxiujn eventojn de sia
eta literatura imperio. En la mano li balancis punbastoneton,
tiun sceptron de despota potenco. Betula vipilo, simbolo de
justeco, ripozis sur tri najloj malantaux la trono, konstanta
terurajxo por malbonkondutaj lernantoj. Sur la instrutablo
antaux li vidigxis diversaj kontrabandajxoj kaj malpermesataj
armiloj malkovritaj sur la personoj de senokupaj buboj:
kiaj duonmangxitaj pomoj, aerpafilo