la pala
kaj acxa brilego de iu negxa nokto! Kun kiel dezira rigardo li
okulkontrolis cxiun tremantan lumradieton traglitantan la nudajn
kampojn ekde fora fenestro! Kiel ofte ektimigis lin negxkovrita
arbusto apudstaranta lian vojon kiel fantomo surportanta blankan
littukon! Kiel ofte li ekkauxris pro sangokazeiga timego
okazigita de la sono kiun liaj irpasxoj estigis subpiede sur la
frosta krusto kaj malkuragxis rigardi malantauxen por ne devi
ekvidi tie acxegan estajxon lin posttretantan! Kaj kiel ofte
nepre konsternigis lin iu preterhastanta ventoblovego hurlanta
interarbe kaj povanta esti la Galopanta Heso efektiviganta unu
el siaj cxiunoktaj rajdatakoj.

Cxiuj tiuj estis tamen nuraj noktoteruroj, mensaj fantomoj
kiuj promenadas nur en la malhelo. Tial, kvankam li jam vidis
multajn fantomojn dum sia vivotempo kaj Satano jam ofte lin
atakis diversforme okaze de liaj solecaj vagiradoj, cxiujn tiujn
malbonajxojn nova tagigxo cxesigis. Rezulte, li povintus gxuadi
placxan vivon, malgraux la diablo kaj liaj agadoj, se jam ne
transpasis lian irvojon estajxo kiu perpleksas la viran genron
pli ol fantomoj, koboldoj kaj la tuta sorcxistinaro kunagantaj,
kaj tio estis: virino.

Inter la muzikdiscxiploj kunvenantaj unu vesperon cxiusemajne
por auxskulti lian instruadon pri psalmokantado nombrigxis
Katrino Van-Taselo, solinfano de multhava Nederlanda
farmbienestro. Sxi estis florigxanta, fresxhauxta, dekokjara
frauxlino; diketa kiel perdriko; kvazaux mangxinda, fandigxema;
rugxetvanga kiel unu el la patraj persikoj; kaj universale
konata ne nur pro sia beleco sed ankaux por sia estonta
heredajxo. Sxi estis aldone iom koketa, laux la indico,
ekzemple, de sia vestajxaro, kiu estis miksajxo de pasint- kaj
nuntempaj modoj elektitaj lauxvole por reliefigi sxiajn fizikajn
cxarmojn. Sxi surportis purorajn juvelajxojn transoceanigitajn
el Zandamo de sxia pra-pra-avino, allogan stomakajxon de
antikvaj epokoj, kaj provoke mallongan subjupon elektitan
sendube cele al elmontri la plej belajn piedojn kaj maleolojn de
la tuta cxirkauxanta kamparo.

La koro de Ikabodo Gruo spertis dolcxajn kaj stultajn sentojn
pri la ina sekso. Ne mirinde estas tial ke tiel tenta
mordindajxo baldaux ekplacxis al lia rigardo kaj plej precipe
post kiam li gastigxis en la domego de sxia patro. Altagxulo
Baltuso Van-Taselo estis perfekta portreto pri sukcesa,
kontenta, grandanima kultivisto. Vere estas ke nur malofte
li direktis la rigardon aux la pensadon