, quod movere nulla
ratio queat. Talia autem neque esse neque videri possunt eorum ratione, qui
illa visa, e quibus omnia decreta sunt nata, negant quicquam a falsis
interesse. 28. Ex hoc illud est natum, quod postulabat Hortensius, ut id
ipsum saltem perceptum a sapiente diceretis, nihil posse percipi. Sed
Antipatro hoc idem postulanti, cum diceret ei, qui adfirmaret nihil posse
percipi, consentaneum esse unum tamen illud dicere percipi posse, ut alia
non possent, Carneades acutius resistebat. Nam tantum abesse dicebat, ut id
consentaneum esset, ut maxime etiam repugnaret. Qui enim negaret quicquam
esse quod perciperetur, eum nihil excipere: ita necesse esse, ne id ipsum
quidem, quod exceptum non esset, comprehendi et percipi ullo modo posse.
29. Antiochus ad istum locum pressius videbatur accedere. Quoniam enim id
haberent Academici decretum,--sentitis enim iam hoc me [Greek: dogma]
dicere--, nihil posse percipi, non debere eos in suo decreto, sicut in
ceteris rebus, fluctuare, praesertim cum in eo summa consisteret: hanc enim
esse regulam totius philosophiae, constitutionem veri falsi, cogniti
incogniti: quam rationem quoniam susciperent docereque vellent quae vis_a_
accipi oporteret et quae repudiari, certe hoc ipsum, ex quo omne veri
falsique iudicium esset, percipere eos debuisse: etenim duo esse haec
maxima in philosophia, iudicium veri et finem bonorum, nec sapientem posse
esse, qui aut cognoscendi esse initium ignoret aut extremum expetendi, ut
aut unde proficiscatur aut quo perveniendum sit nesciat: haec autem habere
dubia neque iis ita confidere, ut moveri non possint, abhorrere a sapientia
plurimum. Hoc igitur modo potius erat ab his postulandum, ut hoc unum
saltem, percipi nihil posse, perceptum esse dicerent. Sed de inconstantia
totius illorum sententiae, si ulla sententia cuiusquam esse potest nihil
approbantis, sit, ut opinor, dictum satis.

X. 30. Sequitur disputatio copiosa illa quidem, sed paulo abstrusior--habet
enim aliquantum a physicis--, ut verear ne maiorem largiar ei, qui contra
dicturus est, libertatem et licentiam. Nam quid eum facturum putem de
abditis rebus et obscuris, qui lucem eripere conetur? Sed disputari poterat
subtiliter, quanto quasi artificio natura fabricata esset primum animal
omne, deinde hominem maxime, quae vis esset in sensibus, quem ad modum
primum visa nos pellerent, deinde appetitio ab his pulsa sequeretur, tum ut
sensus ad res percipiendas intenderemus. Mens enim ipsa, qua