eades diceret.
Accipe quem ad modum eadem dicantur a Clitomacho in eo libro, quem ad C.
Lucilium scripsit poetam, cum scripsisset isdem de rebus ad L. Censorinum,
eum, qui consul cum M. Manilio fuit. Scripsit igitur his fere verbis--sunt
enim mihi nota, propterea quod earum ipsarum rerum, de quibus agimus, prima
institutio et quasi disciplina illo libro continetur--, sed scriptum est
ita: 103. 'Academicis placere esse rerum eius modi dissimilitudines, ut
aliae probabiles videantur, aliae contra: id autem non esse satis cur alia
posse percipi dicas, alia non posse, propterea quod multa falsa probabilia
sint, nihil autem falsi perceptum et cognitum possit esse.' Itaque ait
vehementer errare eos, qui dicant ab Academia sensus eripi, a quibus
numquam dictum sit aut colorem aut saporem aut sonum nullum esse, illud sit
disputatum, non inesse in his propriam, quae nusquam alibi esset, veri et
certi notam. 104. Quae cum exposuisset, adiungit dupliciter dici adsensus
sustinere sapientem: uno modo, cum hoc intelligatur, omnino eum rei nulli
adsentiri: altero, cum se a respondendo, ut aut approbet quid aut improbet,
sustineat, ut neque neget aliquid neque aiat. Id cum ita sit, alterum
placere, ut numquam adsentiatur, alterum tenere, ut sequens probabilitatem,
ubicumque haec aut occurrat aut deficiat, aut 'etiam' aut 'non' respondere
possit. +Nec, ut placeat, eum, qui de omnibus rebus contineat se ab
adsentiendo, moveri tamen et agere aliquid, reliquit eius modi visa, quibus
ad actionem excitemur: item ea, quae interrogati in utramque partem
respondere possimus, sequentes tantum modo, quod ita visum sit, dum sine
adsensu: neque tamen omnia eius modi visa approbari, sed ea, quae nulla re
impedirentur. 105. Haec si vobis non probamus, sint falsa sane, invidiosa
certe non sunt. Non enim lucem eripimus, sed ea, quae vos percipi
comprehendique, eadem nos, si modo probabilia sint, videri dicimus.

XXXIII. Sic igitur inducto et constituto probabili, et eo quidem expedito,
soluto, libero, nulla re implicato, vides profecto, Luculle, iacere iam
illud tuum perspicuitatis patrocinium. Isdem enim hic sapiens, de quo
loquor, oculis quibus iste vester caelum, terram, mare intuebitur, isdem
sensibus reliqua, quae sub quemque sensum cadunt, sentiet. Mare illud, quod
nunc Favonio nascente purpureum videtur, idem huic nostro videbitur, nec
tamen adsentietur, quia nobismet ipsis modo caeruleum videbatur, mane
ravum, quodque nunc, qua a sole collucet, a