Noorder Zond,
Daer niemand meer gevaers en wedervarens[178] vond,
Als in mijn' volle Vliet; die niet en is te naken,
Men siet' er Schip of Schuyt d'een d'andere genaken,
Men siet' er Lijn door Lijn geweven, Peerd aen Peerd,
Zeil achter Zeil gereckt, Roer tegens Roer gekeert;
Men hoort' er van: "houw vol, houw binnen, en houw buyten",
Men hoort den Jager-boef[179] sijn ongemack verfluyten,
Of koelen met een lied de bleinen[180] die hy rijdt,
Niet nu eens, en eens flus, maer stadigh en altijd,
By donker en by daegh. Hier hoef ick niet te vraegen,
Wat ty is 't van den dagh? de Beurt-schuyt kan 't gewagen:
En die ten sevenen ten Haegh uyt werdt gebelt,
Die weet ick, dat met my de klock van achten telt;
Die vijf te Leyden hoort, telt recht voor Hofwijck seven;
Dat 's 't uerwerck van de Plaets, dat, sonder veer gedreven,
En sonder weer-wicht gaet, en daerom noyt en wraeckt,
En daerom vaster gaet dan all' die m'elders maeckt,
En windt sich selven op, en drijft sijn' eigen' raden.

Hier treed ick 't soetste pad van all' mijn'soetste paden:
Hier treed ick wederzijds op 't kantjen van een' plas,
Die d' een den anderen verpocchen[181] met haer glas.
Ten Noorden is 't mijn diep, ten Zuyden is mijn Schuyt-nat,
Daer ick dan d'eenen Boer, dan d'and'ren Schipper uyt vat,
En vrage: "waer wilt 't heen, Goe mannen, waer van daen?
Hoe gaet ghy soo ondiep, hoe zijt ghy soo gelaen?"--
"Maer, Heerschop!" seghter een, wy hebben 't ruym vol plancke!"
En geeft het goed wat winst? "Wy hebbe God te dancke,
We laden 't te Sardam en komme langhs de Meer[182],
Deur d' ouwe Weteringh, en soo den Rhijn om neer,
En soo deur Leidsendam, om tot Schiedam te lossen:
Daer krijge we licht vracht van Varckens of van Ossen,
Of wat de Koopman wil; want, kijck, 't is' en moy Schip,
En 't voert wel licht en swaer; en krijge we dan slip,
En moete leegh naer huys, dat moete we verdrege:
Scha-baet, daer valt te met een kangsjen onder wege,
Daer 't treck-gelt op magh staen; aers moetew' in de lijn,
En halen 't met den hals; maer dat 's en korte pijn:
Aen geun sy van den Dam en vinde we gien breggens[183]
Dan mach' er 't Zeiltje by". Hier op volght veel meer seggens,
Naer 't volckje sprakelick, en lichter aen de praet
Als af te helpen is. Maer 't Schip, dat niet en staet,
Ontvoert my 't letste woord, of, liever, letste woorden,
Daer ick den sin af giss' al stond ick s' aen en hoorden[184]:
"Klaes!" roept hy tot sijn knecht, die op 't voor-onder staet:
Hoe lust